Երբ Գարեգին Նժդեհն ասում էր, թե` «Մտավորականը ժողովրդի դարբինն է», նկատի ուներ ժողովրդի հոգսերով մտահոգ ճշմարիտ մտավորականներին:
Նժդեհը չէր պատկերացնում, անշուշտ, որ գալու է մի շրջան, երբ իրենց մտավորական համարող, անձնական բարեկեցությունը հանցագործի օգնությամբ կարգավորած մի քանի էգոիստներ, մոռանալով երկրի հոգսերը, մոռանալով տասնամյակով իրեն կեղեքած նախագահ կոչվածի հանդեպ ունեցած ժողովրդի արդարացի հակակրանքը, ցասումն ու վրդովմունքը, զուտ էգոիստական դրսևորումներից ելնելով` հանդես կգան այդ ոճրագործ ռոբ քոչարյանին պաշտպանելու հայտարարությամբ:
Եվ ովքե՞ր են իրենց «մտավորական» (այստեղ Ր տառը ինքնին ու համառորեն կոշտ Ռ-ի է ուզում վերածվել, բայց դե իմ բարեկրթությունը թույլ չի տա արձանագրել այն) կոչող այդ մի քանիսը, որոնց վարկանիշը ժողովրդի մոտ զերոյից էլ ցածր է:
Նժդեհի մտքով կանցնե՞ր, որ ինչ-որ մի զորի բալայան, կամ ռազմիկ դավոյան, կամ, մանավանդ, մերուժան տեր-գուլանյան` ամոթ, աբուռ կորցրած, հանդես գան ամբաստանյալ մեկի պաշտպանությամբ, ում ժողովուրդն ատում է նույնքան, որքան ինքն էր ատում այդ ժողովրդին իր պաշտոնավարման բոլոր տարիներին:
ՄՏԱՎՈՐԱԿԱՆ ԲԱՌԸ ՍՐԱՆՑ ՀԵՏ ԿԱՊ ՉՈՒՆԻԵրբ Գարեգին Նժդեհն ասում էր, թե` «Մտավորականը ժողովրդի դարբինն է», նկատի ուներ…
Posted by Alis Sogomonjan on Wednesday, October 9, 2019
