Քաղաքագետ Ստյոպա Սաֆարյանը գրում է.
Ինչքան վատություն կար, Ռուսաստանը սեփական դաշնակցին ու իրեն ամենանվիրված ժողովրդին’ արցախահայությանն ու հայությանն արեց…
Նույնիսկ չթողեց, որ ՄԱԿ ԱԽ-ում 2020թ. բանաձևեր ընդունվեն պատերազմը կանգնացնելու (2 անգամ) և Լաչինի միջանցքը բացելու մասին’ 2022թ. և 2023թ. (2անգամ), էլ չասած, որ չթողեց Արցախի համար միջազգային մանդատ ստեղծվի ու միջազգային խաղաղապահ գա…
Բառացիորեն վերջերս եվրոպացի բարձրաստիճան դիվանագետից իմացա, որ 2022թ. հոկտեմբերի 7-ին Պրահայի հանդիպումից առաջ Ալիևը համաձայն է եղել, որ ԵՄ դիտորդ-պարեկները հայ-ադրբեջանական սահմանի ողջ երկայնքով կանգնեն ոչ միայն Հայաստանի կողմից, այլ նաև Ադրբեջանի տարածքում, այսինքն’ Գեղարքունիքի սահմանակից Քարվաճառից մինչև Լաչին (Բերձոր) ու Կուբաթլու, մինչդեռ ալիևը հանդիպման վերջում դեմ է եղել… Որովհետև Ռուսաստանը համոզել էր չհամաձայնել…
Իսկ այդ դեպքում Արցախը գոնե հայաթափված չէր լինի…
Ահա սա է դաշնակցի դեմքը…
