Ստյոպա Սաֆարյանը գրում է.
Ցեղասպանության խորհուրդն էլ հարսանիքի նման դարձրին տարբեր պոզաներով նկարվելու ֆոտոսեսիա, սելֆի-շոու։ Ձեռքերը բարձր․․․․ ջահերը բարձր․․․․ Երեխեք, հուժկու դեմք ընդունեք, որ մամեդը վախենա․․․ Մասովկա, դու հլա շատով երևա․․․
Իսկ տարեցտարի մեծացող չափերով լաթի կտորը, որը վառվում է մասովկայի պահանջված պոզաները ստանալուց հետո, պարզապես ցուցանում է այն այրողի՝ թշնամուց վախի չափը․․․ Ոչինչ, որ իրենց համոզել են, թե դիմացինը դա ուժեղություն է ընկալում․․․
Ու այս ամենը Հայաստանի սրտում, հասկանում եք․․․
Էհ, երեխեք
Ոչինչ, ձեզանից շատերը կմեծանան, կյանքին այլ կերպ կնայեն․․․
Խիստ չեմ դատում, մենք էլ ձեր տարիքում կատարյալ ու իմաստուն չենք եղել․․․
