Երբ ես ամուսնանում էի, պատկերացում չունեի, թե ինչ է ամուսնական կյանքն ու ինչ է նշանակում ամուսնացած լինել: Համերաշխ ընտանիքում չեմ մեծացել, իմ հայրը տաքարյուն մարդ էր: Նա շատ է նեղացրել իմ մայրիկին և նրա կողքին երբեք երջանիկ չի եղել։ Մեր տանը անընդհատ վեճեր ու կռիվներ էր։
Բազմիցս եմ ականատես եղել թե ինչպես էր տատիկս մայրիկիս վիրավորում և ինչպես էր լարում նրանց էլ ավելի լարված հարաբերությունները: Մտածում էի, որ ընտանեկան կյանքն այդպիսին է:
Մեր հարսանիքի օրը մայրս ինձ ասաց. «Աղջիկս լավ ամուսին ունենալու համար շնորհակալ եղիր սկեսուրիդ»:
Եվ հիմա տարիներ անց, երբ ես արդեն երեխաներ ունեմ, մենք կայացած ընտանիք ենք, ես իսկապես հասկանում եմ, թե որքան մեծ էր իմ սկեսուրի դերը մեր երջանկության մեջ: Եվ այժմ կարող եմ ասել, որ իմ երջանկության համար ինչ որ չափով նրան եմ շնորհակալ:
Սկեսուրս միշտ մեր կողքին է եղել: Մեր ամունության առաջին իսկ օրվանից բարի հրեշտակի նման թևերը փռել է մեզ վրա ու պաշտպանել է մեզ իր մայրական ջերմությամբ ու օրհնանքով:
Շնորհակալություն, իմ սիրելի սկեսուր մայրիկ, ինձ երջանկություն պարգևելու ու նման որդի դաստիարակելու համար…
