Երրորդ համաշխարհային պատերազմի մասին խոսակցությունները սկսվեցին անմիջապես երկրորդի ավարտից հետո։ Փորձագետները կանխատեսում էին դրա սկսվելու հնարավոր ժամանակահատվածը, իսկ քաղաքական գործիչները փորձում էին ամեն կերպ կանխել դա՝ ստեղծելով միություններ, համագործակցության տարբեր շրջանականեր, որով աշխարհը փոխկապակված կլինի։ «Երրորդ համաշխարհային պատերազմ» տերմինը ինքնին առաջին անգամ օգտագործվել է Time ամսագրում 1941 թվականի նոյեմբերին փախստական դոկտոր, քաղաքական գործիչ Հերման Ռաուշնինգի մասին հոդվածում, ով այդ ժամանակ տեղափոխվել էր Միացյալ Նահանգներ։ Ինչով կտարբերվի երրորդ համաշխարհայինը իր նախկիններից․ պատասխանը միանշանակ է՝ այն կլինի վերջինը, քանի որ երրորդ համաշխարհայինն զսպող միջուկային զենքերը կդրվեն կիրառության մեջ՝ բնաջնջելով ամեն ինչ։ Ուստի շատերը կարծում են, որ երրորդ համաշխարհայինը ինքը մտացածին տերմին է և ոչ մի երկիր նման արկածախնդրության չի գնալու։ Ընդհանուր առմամբ, երրորդ համաշխարհայինը հաճախ օգտագործվում է Արևմուտքի և Ռուսաստանի միջև Սառը պատերազմի փոխարեն։
Այստեղ այլ հարց է, թե ինչու է ժամանակ առ ժամանակ բացվում Երրորդ համաշխարհայինի սկսվելու մասին քննարկումները։ Բավականին հետաքիքիր է, որ դարանք հիմնականում անում են ամերիկյան հեղինակավոր պարբերկանները։ Միայն այս տարի ընթացքուն երեք հռչակավոր հրատարակություններ, այդ թվում՝ The Washington Post-ը, The Hill-ը և Daily Mail-ը, հրապարակել են կանխատեսումներ Երրորդ համաշխարհային պատերազմի մասին, որոնցից յուրաքանչյուրը կենտրոնացրել է Չինաստանն ու Միացյալ Նահանգները պոտենցիալ հակամարտության վրա։
Վերջինը The Wall Street Journal-ն էր, որիտեղ վերլուծաբանը կանխատեսել է, որ Երրորդ համաշխահայինը կսկվի առաջիկա հինգ տարիներին։ Հոդվածի հեղինակն ավանդաբար առճակատման կենտրոնում մի կողմից դնում է Ռուսաստանին և Չինաստանին, մյուս կողմից՝ ԱՄՆ-ին։
WSJ-ի սյունակագիր և ռազմական փորձագետ Էնդրյու Միստայի հոդվածը հրապարակվել է Ռուսաստանի, ԱՄՆ-ի և ՉԺՀ-ի միջև երկարատև առճակատման ֆոնին: Վերջին երկու ամսվա ընթացքում երեք երկրների ղեկավարները երկկողմանի բանակցություններ են վարել և նշել ցավոտ կետերը, որոնք դեռ պետք է լուծեն․ դրանք են Թայվանի խնդիրը, ՆԱՏՕ-ի ընդլայնումը դեպի արևելք, ինչպես նաև մի շարք այլ խնդիրներ:
Ըստ Միստայի, երրորդ համաշխարհային պատերազմը ժամանակին սկսելու երեք պատճառ կա.
Նախ՝ ԱՄՆ զինված ուժերին ժամանակ կպահանջվի՝ վերակառուցվելու և «վերակազմավորվելու» համար՝ տարածաշրջանային ահաբեկչությանը հակազդելու համար, ինչպես դա եղավ, օրինակ, Աֆղանստանում, և պատրաստվելու պետությունների և «մեծ տերությունների» միջև «բարձր ինտենսիվության հակամարտության»։ Հեղինակը կարծում է, որ ԱՄՆ բանակի վերագործարկումը մի տեսակ հնարավորությունների պատուհան է թողնում Ռուսաստանի և Չինաստանի համար, ուստի առայժմ Վաշինգտոնն ամենախոցելին է Մոսկվա-Պեկին տանդեմի առջև։
Երկրորդ պատճառը արևմտյան աշխարհի և մասնավորապես ԱՄՆ-ի ներքին հակասությունների մեջ է։ Հեղինակը առանձնացնում է երեք գործոն, որոնք թուլացրել են արևմտյան հասարակությունները՝ կորոնավիրուսը, զանգվածային միգրացիան և «բուռն մշակութային հեղափոխությունը» Միացյալ Նահանգներում։ Երեք գործոններն էլ, ըստ Միստայի, խաթարեցին Արևմուտքում համախմբվածությունը և անվստահություն առաջացրին քաղաքացիների մոտ ժողովրդավարական ինստիտուտների նկատմամբ, ինչը կարող է նաև ազդանշան ծառայել Ռուսաստանի և Չինաստանի համար։
Եզրափակելով՝ Միստան խոսում է չինական և ռուսական հասարակություններում «աճող ներքին ճնշման» մասին։ Ժողովրդագրական բացասական կանխատեսումները բնորոշ են երկու երկրներին, կարծում է հեղինակը՝ առանձնահատուկ ուշադրություն դարձնելով Չինաստանում բնակչության ծերացմանը և Ռուսաստանի բնակչության նվազմանը։
Ընդհանուր առմամբ՝ հոդվածի բովանդակությունը սա է, սակայն ինչքանով է այն իրատեսական կամ արդյոք նման հոդվածներն չունեն այլ նպատակներ։ Նախևառաջ այս հոդվածները միշտ էլ օգտագործվել են ընթերցողի ուշադրությունը գրավելու համար, իսկ «գրավիչ» վերնագիրը միայն նպաստում են դրան։
Փորձագետը նաև կարծիք է հայտնել, որ «երրորդ համաշխարհային պատերազմի թեմայով շահարկումները ոչ այլ ինչ են, քան ԱՄՆ-ի տեղեկատվական և քաղաքական ճնշման գործիք»։ Ռուս փարձագիտական շրջանակնները կարծում են, որ սա գործիք է, որն ցույց է տալիս, որ ԱՄՆ-ն իր զսպման քաղաքականության մեջ պատրաստ է ամեն ինչի, որպեսզի պահպանի իր առաջատար դիրքը և հատի կարմիր գիծը՝ ռազմական ուժ կիրառելով Չինաստանի և Ռուսաստանի դեմ։
Տնտեսագիտության բարձրագույն դպրոցի Համապարփակ եվրոպական և միջազգային հետազոտությունների կենտրոնի տնօրեն Վասիլի Կաշինը, վերլուծելով The Wall Street Journal-ի երրորդ համաշխարհային պատերազմի մասին նոր հոդվածը, հեղինակի բերած փաստարկներն անվանել է «ծիծաղելի, բայց բնորոշ Միացյալ Նահանգներին»: : Մասնավորապես, փորձագետն ուշադրություն է հրավիրել երրորդ գործոնի վրա, այդ թվում՝ բացասական ժողովրդագրական կանխատեսումները Մոսկվայի և Պեկինի համար։
«Այս դատողությունները նախկինում վերապահված էին Ռուսաստանին, հատկապես երկրի քայքայման կամ անհետացման առումով: Այժմ այս մոդելը չի տարածվում նույնիսկ Չինաստանում, որը կրկնակի ծիծաղելի է թվում, քանի որ այն ասոցիացիաներ է առաջացնում խորհրդային քարոզչության հետ, որտեղ յուրաքանչյուր քաղաքական իրադարձություն գրվում էր այնպես, կարծես դա հանգեցրեց կապիտալիստական աշխարհում աշխատողների վիճակի վատթարացմանը», — ասաց փորձագետը:
Կաշինը կարծում է, որ նման նյութերն առաջին հերթին ուղղված են սպառողի երկրի ներսում, քանի որ ԱՄՆ քաղաքացիների համար կարևոր է զգալ, որ «պատմության ճիշտ կողմում են»։
«Հակամարտության ամերիկյան տեսլականում կարևոր դեր է խաղում այն համոզմունքը, որ նրանք ամեն դեպքում հաղթելու են, ոչ թե այն պատճառով, որ նրանք խելացի, խորամանկ և լավ են լինելու պատերազմում, այլ այն պատճառով, որ իրենց երկրում ճիշտ համակարգ է կառուցվել: Որովհետև նրանք պատմության ճիշտ կողմում են, և նրանց հակառակորդը կփլուզվի հանցագործությունների ծանրության տակ, և ամերիկյան համակարգը կհաղթի», — պարզաբանել է Կաշինը:
«Ռուսաստանի և միջուկային զենքի չտարածման ծրագրի» տնօրեն Անդրեյ Բակլիցկու խոսքով՝ Երրորդ համաշխարհային պատերազմին նվիրված նոր հոդվածում խորը վերլուծական աշխատանքի հետքեր չեն նկատվում։
Ռուս փորձագետները գտնում են, որ արդիականացման վերաբերյալ ամերիկյան բանակի վերակառուցման հարցը կարող է օգնել հաջորդ սենատորին համոզել, որ «մենք պետք է ավելի շատ ներդրումներ կատարենք բանակում»։ «Այս թմենա լավ է վաճառվում։ Բայց սա լուրջ հարց չէ։ Յուրաքանչյուրը կարող էր գրել այն: Կարծես թե որևէ մեկը չի փորձել որևէ մեկին համոզել»,- ասաց փորձագետը:
Ռուսաստանի գիտությունների ակադեմիայի Անվտանգության հետազոտությունների կենտրոնից Կոնստանտին Բլոխինն իր հերթին ուշադրություն է հրավիրում այն փաստի վրա, որ ԱՄՆ-ի ողջ ռազմավարությունը, որը ժամանակին նրանց տանում էր առաջատար դիրքեր աշխարհում, հիմնված էր հակամարտություններին չմասնակցելու կամ մասնակցության վրա. «վարագույրի հետևում», ինչպես Երկրորդ համաշխարհային պատերազմում։ Մասամբ այս պատճառով Միացյալ Նահանգները փորձում է ընթերցողներին բացատրել, որ Վաշինգտոնը պատկանում է մի բլոկի, իսկ Մոսկվան և Պեկինը մեկ այլ բլոկի:
«Հասկանալի է, որ ամերիկացի ընթերցողների վրա մեծ ազդեցություն են ունենում լրատվամիջոցները։ Դրանցով կարելի է հեշտությամբ մանիպուլյացիա անել. սա մեդիա արվեստի խնդիր է»,- եզրափակել է Բլոխինը:
