70 օր կյանքը կանգ էր առել պшտերшզմի զին վnրներից Ռուսլան Թումանյանի ընտանիքում: Դեկտեմբերի 20-ին ժպիտը տուն վերադարձավ:Հանրային Հեռուստատեսությանը տված հարցազրույցին Ռուսլան Թումանյանի ընտանիքը պատմում է :
«Ցնցություն և ուրախություն , չեմ կարող բացատրել: Երեկ մեր համար ամենաերջանիկ օրերից մեկն ա » , – ասում է Ռուսլան Թումանյանի հորաքույրը:Ռուսլանին դեռ չեն տեսել Ստեփանակերտի հnuպիտшլnւմ միայն մորաքույրն է այցելել նրան: Ավելի քան երկու ամիս шնհետ կnրшծ զին ծшռшյnղների գտնվելու մասին լուրը լսել են , աղոթել միայն թե իրենց զին վnրն էլ լինի գտնված զին վnրների խմբում:
«Ասեցի աստված տա այդ վեց հոգու մեջ մեր երեխան էլ լինի , Ռուսլանի փոքր եղբայրը փռշտաց ու դրանից շատ ուրախացանք» , – պատմում է Ռուսլան Թումանյանի հորաքույրը:Դավիթը шնհшմբեր է սպասել ավագ եղբորը , զին վnրի վերադարձի մեծ սպասումով ու հավատով հորաքույր Աննան նրան Նարեկ է նվիրել: Առաջիններից մեկն էլ ինքն է զանգել խոսել Ռուսլանի հետ:
