Ուսուցչուհին հարցնում է դասարանին.
— Դարպասի վրա նստած են երեք ճնճղուկ: Դուք կրակում եք դրանցից մեկի վրա: Քանի՞ ճնճղուկ մնաց կանգնած:Այս հարցին կպատասխանես դու Սուրեն։
— Ոչ մի հատ էլ չի մնա: Մնացածը կթռչեն կրակոցից հետո:
— Ոչ: Ճիշտ պատասխանը 2-ն էր, սակայն քո մտքի թռիչքն շատ դուր եկավ ինձ:
Սուրենն ասաց.
— Ես նույնպես հարց ունեմ, ընկեր Ալավերդյան:
— Լսում եմ Սուրեն:
— Նստարանին նստած են երեք կին: Նրանք պաղպաղակ են ուտում: Կանանցից մեկը համեստորեն լիզում է այն, երկրորդը կծելով է ուտում, իսկ երրորդն՝ ագահաբար լիզում փայտիկը: Ո՞վ է նրանցից ամուսնացած:
Ուսուցչուհին կարմրեց և պատասանեց.
— Դե նա, ով ագահաբար լիզում է փայտիկը:
— Ոչ, ընկեր Ալավերդյան: Ամուսնացած է նա, ում ձեռքին ամուսնական մատանի կա, սակայն Ձեր մտքի թռիչքն ինձ նույնպես դուր եկավ:
