«Հիմա աղջիկս 11 տարեկան է: 7 տարի է ինչ նա չի տեսել իր հորը: Վերջին անգամ հանդիպեցինք, երբ աղջիկս 2 տարեկան էր։Նա հարցրեց, թե հնարավոր է հրաժարվել ծնողական իրավունքներից և չվճարել ալիմենտ: Ես համաձայնեցի … ուզում էի փոքրիկիս փրկելի ավելորդ տառապանքներից: Սա, թերեւս, փոքր ներդրումն է ցավի և վրդովմունքների բացակայության համար: Իմ աղջիկը շատ լավ գիտեր, թե ով էր իր հայրը, եւ ինչու նա մեզ հետ չէր:
Ես չեմ փորձում համոզել աղջկաս, որ իր հայրը «ծովային նավապետ» է: Երբ նա դարձավ 4 տարեկան մենք հանկարծ պարզեցինք, որ իմ նախկին ամուսինը քաղցկեղով է հիվանդ: Աղջիկս և ես համաձայնվեցինք նրան հանդիպել այգում: Եվ չնայած նա մի քանի ժամ խնդրեց, իրականում քսան րոպեն էլ էր իր բավական: Եվ հետո նա ․․․»
