Որոշ հիվանդությունների դեպքում լեզվի արտաքին տեսքը կարող է փոխվել, օրինակ՝ այն կարող է ծածկվել սպեցիֆիկ փառով կամ ձեռք բերել տարբեր երանգներ: Այն մասին, թե ինչ հիվանդություններ կարելի է կասկածել լեզվին նայելով՝ «Аргументы и факты» թերթին պատմել է ատամնաբույժ Վլադիմիր Շիպկովը։
Մասնագետի խոսքերով՝ լեզվի ողջ մակերեւույթին խիտ սպիտակ փառը կարող է անգինայի, դիզենտերիայի, գրիպի կամ թունավորման ախտանիշ լինել: Եթե այդպիսի փառ նկատելի է միայն լեզվարմատի շրջանում, այն կարող է կապված լինել աղեստամոքսային հիվանդությունների հետ:
Երբ լեզուն շատ գունատ է, դա կարող է անեմիայի մասին վկայել:
Լեզվի վրա նկատելի դեղին փառը լյարդի հիվանդությունների հնարավոր ախտանիշ է՝ հեպատիտ, պանկրեատիտ, խոլեցիստիտ:
Եթե լեզուն փառի պատճառով կանաչավուն երանգ է ձեռք բերում, բացառված չէ, որ մարդը խնդիրներ ունի տասներկումատնյա աղիքի, լեղապարկի հետ:
Լեզվի մեջտեղում եւ ծայրին մոխրագույն փառը կարող է վկայել քրոնիկ գաստրիտի, ստամոքսի քաղցկեղի եւ ՄԻԱՎ վարակի մասին:
Վառ կարմիր լեզուն կարող է դառնալ ալերգիայի, վարակների, բորբոքային հիվանդությունների, սրտի եւ արյան համակարգի աշխատանքի շեղումների պատճառով: Մուգ վարդագույն՝ անգինայի կամ Կավասակիի համախտանիշի դեպքում:
Լեզվին կապույտ երանգ են հաղորդում երիկամների եւ թոքերի հիվանդությունները: Եթե այն կապույտ է ներքեւի մասում, կարելի է ենթադրել սրտի հիվանդության մասին։
Լեզվի մուգ շագանակագույն գույնը բնորոշ է ենթաստամոքսային գեղձի խանգարմանը, իսկ սեւ գույնը՝ աղիքների բորբոքային հիվանդություններին:
