Ալագյազ բարձր սարին, ձյուն է կիտվել կատարին
Սարի ճանփեք բաց եղեք, երթամ հասնեմ իմ յարին…
Մայր և դուստր պարզապես հիացմունք են պատճառում և ապշեցնում: Երգը հասնելով մեր զգայաններին սկսում ենք վերհիշել մեր ամբողջ անցած ուղղին ինչու չէ նաև մեր սերը.
Երգում յարի նկատմամբ և զայրութ կա և վիրավորանք, բայց ոչ չարություն: Անգամ խնդրում է սարերին ճանապարհ բացել: Ահա այսպիսին է հայկական ժողովրդական երգը՝ հույզերով և հույսերով, բարի ապրումներով:
Տեսանյութը ստորև…
