Հովսեփ Խուրշուդյանը գրում է.
Էս ընտանիքների համար, ի տարբերություն Հայաստան-Արցախի ժողովրդի, «կյանքը հաջողվել է»: Բայց հաջողվել է հենց Հայաստան-Արցախի ժողովրդի հաշվին, վերջինից սերիական գրպանահատության եղանակով: Երկու գանձագող նախագահները 20 տարի պետություն ու բանակ կառուցելու փոխարեն անհագ գրպանահատությամբ են զբաղվել: Ու 2020-ին տեսանք, որ ոչ պետություն ունենք, ոչ էլ՝ բանակ:
Ու եթե չլինեին տղերքի քաջությունն ու 2018-2020 թվերին հապշտապ գնված մեծածավալ սպառազինությունները՝ 44 օր էլ չէր դիմանա հայկական բանակը: Իրենք իրենց համար «հաջողված կյանք» ապահոված այս ընտանիքների կալվածքները շաղախված են հազարավոր հայ զինվորների արյամբ:
Չտես գյորմամիշներ, այդքան հարստությունը գյոռներդ չեք տանելու, բայց իրենց զավակներին կորցրած մայրերի, նաեւ հայրենիք կորցրած արցախցիների անեծքները այն աշխարհում էլ են ձեզ հետապնդելու:
