Հարություն Մկրտչյանը գրում է.
Կատակը մի կողմ .
մեծ ընտանիք ,շրջապատ ու փողով կողքները վազվզող այդքան <<թիմակիցներ>> ունի . մեկի սիրտը չէր ցավում ընդհանուր պատվի ու գործի համար, ասեին` հարգելի ՀԱՅՐ ՄԵՐ, հարգելի <<երկրորդ նախագահ >>` քեզ լռությունը կփրկի…
Մեկ էլ ընդհատակ անցնելը …
Գոնե ծաղրի , ատելության , նողկանքի ու հիշողությունների պարկը վերստին վտանգավոր թափով չի բացվի ձեր ՄԻԱԿԻ նկատմամբ…
Հորդորեք թող լռի այ մարդ …
Էսքան կաղ, թոփալ, անաչք ու անականջ քաղաքականության մեջ մարդ չի լինի …
Մարդը էդքան փողա ձեզ տալիս, արտոնություններա տալիս,մի նորմալ խորհուրդ էլ դիմացը չի լսում …
Է՜խ , անարդար ալբանասլավոնական աշխարհ ….
Բարի լույս հայեր ջան …
Ուրախ եմ , որ գոնե դուք եք այսքան առողջ ու սթափ դատում, մեկա, ինչպես Ռոբին, այնպես էլ մյուս կայեններին ու հուդաներին արդար ու իրավական դատով դատված տեսնելու հավանականությունը մեր երկրում ցավոք զրո է …
Պինդ կացե՜ք …
