Այս գործարքը զարմացրեց նույնիսկ ինսայդերներին: Ենթադրաբար, լեհական և թուրքական կողմերը գաղտնի բանակցություններ են վարել մի քանի ամիս առաջ: Լեհաստանում չեն անցկացվել անօդաչու թռչող սարքերի վերաբերյալ լսումներ կամ նույնիսկ հանրային բանավեճեր, ինչպես երկար տարիներ շարունակ տեղի են ունենում Գերմանիայում:
Գնման մասին հայտարարությունից մինչև գործարքի ավարտը տևեց ընդամենը մի քանի օր, և ԵՄ-ի և ՆԱՏՕ-ի անդամ Լեհաստանը հանկարծ այն եզակի երկրներից մեկն է, որը կարող է օգտագործել ռազմական անօդաչու թռչող սարքեր: Ամերիկյան անօդաչու թռչող սարքեր օգտագործող Ֆրանսիայից հետո ՆԱՏՕ-ի արեւելյան թևի անվտանգությունն ապահովող Լեհաստանը կլինի ԵՄ երկրորդ երկիրը, որն ունի նման համակարգեր:
Գնելով մարտական անօդաչու թռչող սարքեր ՝ Վարշավան շեշտում է, որ հավակնում է հավասար վերաբերմունքի ԵՄ խոշոր երկրներից, ինչպիսիք են Ֆրանսիան և Գերմանիան: Գերմանիան նույնիսկ անօդաչու թռչող սարքեր օգտագործելու հնարավորություն չունի:
Ազդանշաններ դեպի արտաքին աշխարհ
Այս գործարքով Լեհաստանի կառավարությունը Միացյալ Նահանգներին ցույց է տալիս նաև, որ պատրաստ է փոխել զենքի գնման գործընկերները որոշ որոշումներից դժգnհnւթյան դեպքում, օրինակ `«Հյուսիսային հոսք 2»-ի նկատմամբ պատժամիջnցների դիրքի փոփոխություն:
Նմանապես, Լեհաստանը թուրքական անօդաչու թռչող սարքերի գնումը ազդանշան է Ռուսաստանին: Մոսկվան միշտ եղել է Լեհաստանի անվտանգության քաղաքականության կենտրոնը: ԵՄ-ում ոչ ոք ավելի վճռականnրեն չի զգnւշացնnւմ Ռուսաստանի ագ-եuիվ արտաքին քաղաքականության դեմ, քան Լեհաստանը:
Անօդաչու թռչող սարքերը որպես քաղաքականություն
Այս համատեքստում թուրքական «Բայրաքթար ՏԲ2»- ը պարզապես անօդաչու չէ: Այդ պատճառով Մոսկվայում ուշադիր հետևում էին թուրքական անօդաչու ինքնաթիռներ ձեռք բերելու Լեհաստանի որոշմանը:
Լեռնային Ղարաբաղում պատ-երազմը “տպավորեց Վարշավայի անվտшնգության շատ փորձագետների: Դա շոու էր թուրքական զե-նքի արդյունաբերության համար: «Բայրաքթար»- ի վաճառքը հաջողակ է Թուրքիայի համար: Անկարան առաջին անգամ անօդաչու թռչող սարք է վաճառել ԵՄ-ին և ՆԱՏՕ-ի անդամներին: Սա Թուրքիայի կարգավիճակի բարձրացում է: Անօդաչու թռչող սարքեր արտահանող երկրներ շատ չէն: ԱՄՆ-ը և Իսրայելը երկար ժամանակ այդ բիզնեսով են զբաղվում և համարվում են տեխնոլոգիական առաջատարներ: Սակայն, երկար ժամանակ այս երկու երկրները չէին ցանկանում արտահանել: Սա է պատճառներից մեկը, որ Չինաստանը և Թուրքիան կարողացան անօդաչու թռչող սարքերով առաջատար երկրներ դառնալ», – ասում են փորձագետները:
Բայց անօդաչու զենք գնորդի համար օգուտներ կան. «Ի վերջո, յուրաքանչյուր խոշոր երկիր, որը ցանկանում է լուրջ վերաբերվել իր անվտանգությանը քաղաքականության առումով, ունի անօդաչու թռչող սարք»:
Դեռևս ամբողջովին պարզ չէ, թե արդյունաբերական քաղաքականության ինչպիսի ռազմավարnւթյnւն է իրականացնում Լեհաստանը: Որոշ ռազմական վերլուծաբաններ քննադատnւմ են «Բայրաքթար ՏԲ2»- ի ձեռքբերումը. «Կարծես թե Պաշտպանության նախարար Բլաշակը իմպուլսատիվ կերպով կայացնում է այդպիսի կարևոր որոշումներ, քանի որ Լեհաստանը 2010 թվականից ուներ իր անօդաչու ինքնաթիռների արտադրության ծրագիրը»:
Անկարայի հետ բիզնեսի մասշտաբները ենթադրում են առնվազն միջնաժամկետ համագործակցություն: Ինչպես Լեհաստանը, Թուրքիան էլ ՆԱՏՕ-ի անդամ է,բայց այնուամենայնիվ, Էրդողանի ավտnրիտար քաղաքականություն ունեցող երկիրը դիտվում է որպես բարդ գործընկեր:
