Ժողովրդի մեջ Վարդավառի օրը, բացի ջուր ցողելոց, ընդունված է աղավնիներ բաց թողնել, որը խորհրդանշում է ջրհեղեղը, Նոյի ընտանիքի փրկությունը, Նոյի աղավնուն, որը նա երեք անգամ բաց է թողել տապանից։
Մեկ այլ սովորույթի համաձայն, այդ օրն ընդունված է հագուստը և վարսերը ծաղիկներով զարդարել, ինչը խորհրդանշում է Հիսուս Քրիստոսի Պայծառակերպության օրվա ուրախությունը։
Արդեն հաստատված կանոներով, Վարդավառին ընդունված է ջրով ցողել բոլոր պատահական անցորդների վրա։ Դա ողջույնի յուրօրինակ դրսևորում է, երբ գործի են դրվում ձեռքի տակ եղած բոլոր միջոցները` դույլերը, բաժակները, շշերը, անգամ ջրային ատրճանակները։ Եվ այստեղ ոչ մի վիրավորանք չկա, հակառակը, համարվում է, որ ջուրն այդ օրը բուժիչ հատկություն ունի։ Այդ պատճառով, եթե ձեզ ջրել են, ապա դա ձեզ միայն օգուտ և հաջողություն կբերի։
Վարդավառին ավանդաբար Մատաղ է մատուցվում, այսինքն տրվում է գթասրտություն զոհաբերություն։ Ավետարանում ասված է. «Եվ երանելի կլինես, որովհետև փոխարենը քեզ հատուցելու ոչինչ չունեն։ Եվ դրա փոխարեն քեզ կհատուցվի արդարների հյարության օրը»։ (Ղուկաս .14:12-14).
Այդպիսով, մատաղը կամ մատուցվում է բարեգործական հացկերույթի տեսքով, կամ զոհաբերված կենդանու կամ թռչնի միսը բաժանվում է կարիքավորներին։
Աղանդերի սեղանն այդ օրն ավանդաբար զարդարվում է կրակի վրա խորովված խնձորներ, երբեմն ընկույզների, դարչինի հավելումով, և «Նազուկ» հայկական ազգային թխվածքով։
