Երբ քննադատում ենք իր թայֆայի կողմից եկեղեցու առաջնորդ ընտրված Գարեգին Բ-ին, ամենևին չենք հրաժարվում մեր կրոնից կամ եկեղեցուց…
Թայֆաբազ կաթողիկոսը, ում աչքին երկրում ստեղծված իրավիճակում երևում է միայն երկրի համար մեկ մեղադրյալը, ում սիրտը ցավում է միայն վերջինիս համար, մոռանում է, որ բոլորը հավասար են օրենքի և Աստծո առաջ…
Կաթողիկոսը իրավասություն չունի մարդկանց զատելու՝ ըստ պաշտոնի, ըստ ծանոթի․․․
Ու՞ր էր նույն Գարգին Բ-ն, երբ 2008-ին սպանդ կազմակերպեցին Երևանի սրտում, ու՞ր էր Գարգին Բ-ն, երբ Հաց բերողին կեղեքելով սպանեցին…
Հետաքրքիր է, թե ինչու էր լռում Գարեգին Բ-ն, երբ մարդկանց տարիներ շարունակ Քոչարյանի հրամանով խոշատանգում, հետապնդում ու սպանում էին…
Թող ինձ ներեն Մարտի 1-ի զոհերի հարազատները, բայց ի՞նչ է, վերջիններս մատաղացու՞ էին, որոնց մասին մինչև այսօր լռում է…
Հաց բերողը, որ իսկապես բժշկական աջակցության կարիք ուներ, էս հիշյալ կաթողիկոսը ոչ մի անգամ կոչով հանդես չեկավ, որ գոնե կալանավայրից հիվանդանոց տեղափոխվեր: Ականատեսները վկայում են ՝ ինչպես էր Արթուրը՝ Հաց բերողը, ցավից Աստված կանչում, իսկ ով էր ականջալուր այդ կանչին՝ ոչ ոք․․․ ուր էիր այդ ժամ կաթողիկոս համայն ազգիս։
