Մարդու կյանքի ճանապարհը, կհամաձայնեք, բացարձակ հարթ ընթանալ չի կարող: Չէ՞ որ հասունությունը միանգամից չէ, որ տրվում է մեզ:
Ի սկզբանե մարդը չունի ո՛չ փորձ, ո՛չ իմաստնություն: Ուստի նրան անհրաժեշտ են «կանգառներ»` հասկանալու համար անցած-գնացածը, վերարժեւորելու ունեցած փորձը:
Տարիքային ճգնաժամերը հենց այդ կանգառներն են, որի ընթացքում մարդը գնահատում է անցած ուղին, վերագնահատում իր արժեքները, իր մեջ նորն է փնտրում ու երբեմն փոխում կյանքի ընթացքը:
