Եթե ժողովուրդը չի ուզում՝ հանքը չպետք է աշխատի, սեպտեմբերի 9-ին լրագրողների հետ հանդիպմանը հայտարարել է ԲՀԿ նախագահ Գագիկ Ծառուկյանը: Նա հայտարարել է նաեւ, թե պատրաստ է ժողովրդի պահանջով թողնել նաեւ իրեն պատկանող Մղարթի ոսկու հանքը: Միաժամանակ Ծառուկյանն ասել է, որ իր հանքը վտանգավոր չէ:
Հետաքրքիր է, արդյոք Գագիկ Ծառուկյանը ժողովրդի համաձայնությամբ է դարձել ոսկու եւ ցեմենտի հանքերի սեփականատեր: Սակայն, էականն իհարկե դա չէ: Ծառուկյանը կուսակցություն ունի, եւ այդ կուսակցությունը փորձում է օգտագործել պահը եւ քաղաքական միավոր հավաքել Ամուլսարի առիթով:
Ծառուկյանն այդ գործում պետք է ապահովի կամ կառավարող քաղաքական ուժի, կամ վերախմբավորվող նախկին իշխող համակարգի քաղաքական լոկոմոտիվության հավակնող ուժերի քաղաքական հաջողությունը: Բայց երկուսի պարագայում էլ հաջողությունը ենթադրելու է Ծառուկյանի հեռացում քաղաքականությունից, որովհետեւ իբրեւ քաղաքականության գործոն՝ բուֆերից նա աստիճանաբար վերածվում է բալաստի, ընդ որում ոչ միայն ներքաղաքական, այլ նաեւ աշխարհքաղաքական առումով: Հեռանա՞լ, թե հեռացվել, քաղաքական ռազմավարության իմաստով հենց այդ խնդիրն է ԲՀԿ նախագահի առաջ:
