Հայաստանի հետհեղափոխական իրավիճակն ակնհայտորեն ունի իշխանության և ընդդիմության քաղաքական բովանդակության և կառուցվածքի, ըստ այդմ՝ սոցիալական բազայի խնդիր, որը ողջախոհ ժամկետում լուծումներ չստանալու պարագայում իր հետևանքը կթողնի երկարաժամկետ հեռանկարում:
Փորձել ենք, և դեռ կփորձենք հնարավորինս անդրադառնալ Հայաստանի արդիականացման համար կարևոր այդ խնդրին, դրա իշխանական և ընդդիմադիր ասպեկտներին, այս հրապարակման մեջ դիտարկելով իշխանության հանգամանքը: Աներկբա է, որ Հայաստանում կառավարող քաղաքական ուժը կառուցվածքային և բովանդակային առումով ավելի շատ հեղափոխական է, քան քաղաքական:
Դա դրսևորվում է նաև այդ ուժի ներսում տարաբնույթ հակադրությունների և տարակարծությունների ձևով, որոնք իրենց խորքում ոչ թե քաղաքական բանավեճի դրսևորումներ են, այլ, այսպես ասած, եղած խորքային իրողությունների և բախումնային ներուժի օբյեկտիվ դրսևորումներ, որոնք առժամանակ հարթել էր հեղափոխությունը՝ որպես գերակա իրողություն:
