Նա իր սիրած կնոջ դստերն ընդունեց ու սիրեց սեփական զավակի պես: Շատ երեխաներ ուղղակի կերազեն նման հայր ունենալ: Նա ամեն ինչում աջակցում էր աղջկան, թե ֆինանսապես թե հոգեբանորեն, թե հուզականորեն: Բայց, ահա թե ինչ տեղի ունեցավ:
Շուտով տեղի էր ունենալու դստեր հարսանյաց հանդեսը: Նա պատրաստվում էր շքեղ հարսանիք անել: Երբ հարսանիքի հյուրերի ցուցակն էին կազմում նա մի ցուցակ տվեց 20 հոգուց բաղկացած և խնդրեց նրանց անպայման հրավիրել: Մայր ու աղջիկ երկու օր անց նրան հավատացրին, որ հրավիրատոմսերը հանձնել են այդ մարդկանց: Հարսանիքին ներկա էր լինելու շուրջ 300 հոգի:
Մի քանի օր անց նա տեսավ իր ընկերներից մեկին, ով ընդգրկված էր իր ցուցակում:Վերջինս ասաց որ թերթերում գրված էր նրա դստեր հարսանիքի մասին և հայտնում էր իր բարեմաղթանքները: Երբ նա հարցրեց, որ հուսով է որ հարսանիքին կտեսնվեն, ընկերը պատասխանեց, որ առանց հրավերքի ոչ ոք հարսանիք չի գնում:
Նա կարդաց հայտարարությունը, որտեղ գրված էր հարսանիքի մասնակիցների անունները: Եվ նրան զարմացրեց այն, որ նույնիսկ իր անունը չգտավ մասնակիցների ցանկում, և ավելին, աղջկան եկեղեցի էր ուղեկցելու կենսաբանական հայրը:
Նույն օրը երեկոյան երբ նա մտախոհ տուն է վերադառնում տեսնում է, որ տանը տոնական ընթրիքի սեղան էր պատրաստված:Ներկա էին ապագա փեսայի ընտանիքը և դստեր կենսաբանական հայրը: Երբ նա ներս մտավ նրան նույնիսկ չնկատեցին: Երբ բոլորը հավաքվեցին սեղանի շուրջ նա վերցրեց գավաթն ու ասաց.
«Ես սիրել եմ այս կնոջն ու նրա դստերն ընդունել եմ հարազատ զավակիս պես, այն դեպքում, երբ նրա հայրը նրանց իր կյանքից դեն էր նետել անպետք իրի նման: Ես անկեղծ կլինեմ, ես երջանիկ օրեր շատ եմ ունեցել այս ընտանքիում, բայց երբեք չեմ հասկացել, որ իմ սերը փոխադարձ չի եղել և ես ընդամենը նրանց համար բանկոմատի դեր եմ կատարել:
Երիտասարդներին երջանկություն եմ մաղթում, և հայտնում եմ, որ հրաժարվում եմ ստանձնել հարսանիքի ֆինանսավորումը, այդ հարցը թող ստանձնի կենսաբանական հայրը, ու մի բան էլ. հենց այս պահին, շատ արագ, ազատեք իմ բնակարանը ես ձեզ այլևս տեսնել չեմ ուզում»:
Կարծում եք նա եսասիրություն արե՞ց:
