Ադրբեջանի նախագահի՝ Ալիևի այն հայտարարությունները, որ սահմանազատման ու սահմանագծման աշխատանքները երկկողմ բանակցությունների արդյունք են, ըստ քաղաքագետ Դավիթ Ստեփանյանի, իրականությանը համապատասխանում են այնքանով, որ փաստաթղթավորված միջնորդ իրոք գոյություն չունի, և չեն համապատասխանում այնքանով, որ միջնորդ չկա, սակայն կա մոդերատոր:
«Վերջին երկու տարիներին կա մոդերատոր, և այդ մոդերատորը ԱՄՆ-ն է: Պետքարտուղարության ներկայացուցիչներ Միլլերի, Պատելի վերջին երկու հայտարարությունները, Բլինքենի զանգերն ու այդ զանգերի պարունակությունը ևս խոսում են այն մասին, որ կա մոդերատոր, և դա ԱՄՆ-ն է»,- «Հայկական ժամանակ»-ի հետ զրույցում ասում է նա:
Իսկ, թե ինչո՞ւ է Ալիևը պարբերաբար շրջանառում այդ թեզը, քաղաքագետն ասում է՝ շատ հստակ է՝ ցույց տա, որ ադրբեջանական դիրքորոշումը հաշվի է առնվում. «Ադրբեջանն է ի սկզբանե պահանջել, որ միջնորդներ չլինեն, և փաստացի միջնորդ չկա, նաև՝ ՌԴ-ի տեսքով, որն այսօր Ադրբեջանի դաշնակիցն է, այսպիսով Ալիևը արդարանում է Պուտինի առջև»:
Խոսելով Տավուշի շուրջ տեղի ունեցող գործընթացների վերաբերյալ ընդդիմության գործողությունների և մեկնաբանությունների մասին՝ զրուցակիցը նկատում է՝ եթե Տավուշում Վազգեն Մանուկյանն ու իր նմանները հայտարարում են, որ պետք է դուրս գալ, մոբիլիզացվել ու պայքարել իշխանության դեմ, նրանք ոչ թե օգնում են այդ պայքարին, այլ խանգարում:
«Նրանց անունները վաղուց բոլորին հայտնի են, մարդիկ հասկանում են՝ իրենք ովքեր են և ինչ շահեր են սպասարկում: Եթե Թագուհի Թովմասյանը, Բագրատ սրբազանը և մնացած սրբազաններն այնտեղ չլինեին, միգուցե քաղաքացիական հասարակությունը գնար ու կանգներ տավուշցիների կողքին, համենայն դեպս այդ հավանականությունը անգամներով կաճեր: Թագուհիթովմասյաններն ու մնացած սրբազանները, որոնք այնտեղ են գտնվում, և որոնց անկեղծությունը շատ հարցեր է առաջացնում մարդկանց մոտ՝ հաշվի առնելով նրանց քաղաքական անցյալը, եկեղեցու դերակատարումը Հայաստանի հանրային կյանքում: Այդ դերակատարումը, ցավոք, բավականին ամոթալի է»,- կարծիք է հայտնում քաղաքագետը:
Ըստ Ստեփանյանի՝ լավ կլիներ, եթե սրբազան հայրերը ավելի եռանդուն գործունեությամբ զբաղվեին, օրինակ, ԼՂ հայաթափման ժամանակ, այն ժամանակ, երբ Լաչինի միջանցքը փակվել էր. «Նույն Արցախի թեմի առաջնորդը, որն այսօր Տավուշում ճանապարհներ է փակում, այն ժամանակ մատը մատին չտվեց, երբ որ Արցախի ճանապարհը փակ էր, և արցախցիներին խեղդում էին: Ես որևէ կասկած չունեմ տավուշցիների մղումների մեջ, որոնք պայքարում են սեփական հայրենիքում և տներում ապրելու համար: Իսկ այն մարդիկ, որոնք այնտեղ գործուղվել են Երևանից, ինձ համար ընդունելի չեն, և ես լուրջ կասկածներ ունեմ ներանց մոտիվացիայի մեջ»:
Խոսելով սահմանազատման ու սահմանագծման գործընթացից՝ քաղաքագետն ասում է, որ ամեն ինչ կախված է նրանից, թե ինչ կլինի վաղը:
«Այս փուլում ինձ համար այս գործընթացն ընդունելի է, բայց եթե վաղը այն շարունակվի միայն ու միայն հայկական կողմի զիջումներով, ուրեմն սա լրիվ այլ գործընթաց է, սահմանազատում չէ: Այնպես որ սպասենք ու տեսնենք՝ ինչ կլինի վաղը: Օրինակ, եթե նույն Բերքաբերում մենք ստանանք մեր տարածքները, որոնք հայկական տարածքներ են, ես որևէ խնդիր չեմ տեսնի»,- եզրափակում է Ստեփանյանը:
