Մայր Աթոռի ակտիվությունը կարող է պայմանավորված լինել, օրինակ, Կրեմլից փակ խողովակներով եկող հրահանգներով:
Այս մասին «Հայկական ժամանակ»-ի հետ զրույցում ասում է քաղաքագետ Հարություն Մկրտչյանը՝ անդրադառնալով Մայր Աթոռի այն հայտարարությանը, ըստ որի՝ «Հայաստանի իշխանությունները պատրաստվում են Տավուշի մարզից տարածքներ հանձնել Ադրբեջանին»:
«ФСБ-ի ագենտուրան «քաղաքական գործիչների» տեսքով ՀՀ-ն ապակայունացնելու և ներքին դիմադրողականությունը իջեցնելու փորձեր արեց, որոնք տապալվեցին, հիմա նույնը եկեղեցին է փորձում: Այսպիսի դրսևորումներ եղել են և՛ 2018 թվականի իրադարձությունների ժամանակ, և՛ 2020 թվականի 44-օրյա պատերազմից հետո: Ես ուզում եմ բոլորի ուշադրությունը հրավիրել այն բանի վրա, որ սովետական ժամանակահատվածում ագենտուրայի կարկառուն ներկայացուցիչներ են եղել հոգևոր դասի ներկայացուցիչները: Ցավոք, ունեմ մտավախություն, որ այս մարդիկ շարունակում են նույն ծիրում գործել մինչև այսօր: Անգամ բառապաշարս թույլ չի տալիս բնորոշում տալու նրան, որ եկեղեցին փորձում է ՀՀ-ի ներսում սեփական հոտին՝ հավատացյալներին իրար դեմ հանել»,- նկատում է նա:
Ըստ Մկրտչյանի՝ պետությունը պիտի քայլեր ձեռնարկի, որպեսզի դուրս թողնի եկեղեցուն քաղաքական պրոցեսներից:
«Առհասարակ եկեղեցու դերը օրենքով պետք է ամրապնդվի, ես այստեղ օրենսդրական բաց եմ նկատում և օրենսդիրին կոչ եմ անում քայլեր ձեռնարկել: Եկեղեցին պետք է զբաղվի իր ներքին պրոբլեմներով, թող իր շուրջը նայի ու հասկանա, թե ինչու են օր օրի սնկի նման աճում աղանդավորական խմբավորումները, միգուցե հոգևորականներն են թերանում, իրենց բաժին հասած աշխատանքը հավուր պատշաճի չեն կատարում: Իր խնդիրները թողած՝ եկեղեցին չգիտես՝ ինչ-ինչ խնդիրներ է բարձրացնում»,- ընդգծում է նա:
Քաղաքագետը հիշեցնում է Ազգային ժողովում ընդդիմության պահանջով Ադրբեջանի հետ սահմանազատման և սահմանագծման վերաբերյալ հրավիրված փակ քննարկումը, ապա նկատում. «Թող գնան Տավուշ, հանդիպեն ժողովրդի հետ, քննարկեն, Աստված մի արասցե, պատերազմի պարագայում զենք վերցնեն ու ՀՀ սահմանները պաշտպանեն»:
Հարցին՝ հնարավո՞ր է՝ եկեղեցին և խորհրդարանական որոշ ուժեր համագործակցում են, վերջինս միանշանակ այդպես է կարծում:
Զրուցակցի նկատառմամբ՝ այն, որ Տավուշի հատվածում գտնվող այդ գյուղերը մի օր պետք է հանձնվեն, փաստ է, ինչպես որ մի օր Հայաստանին պետք է վերադարձվեն օկուպացված շրջանները. «Մենք խոսում ենք փոխզիջումային տարբերակի մասին, իսկ եկեղեցին արդյոք պատրա՞ստ է ընկալելի դարձնել այն քաղաքականությունը, որը որդեգրել է օրվա իշխանությունը, թե՞ շարունակելու է «ոչմիթիզականության» դիրքերից հանդես գալ, կեղծ քարոզ տանել ՀՀ քաղաքացիների շրջանում, ու այդ ամենի կուլմինացիան լինի հոգեհանգստյան արարողակարգ կատարելը մեր զոհված զինվորների վրա»:
Ըստ քաղաքագետի՝ եկեղեցին այս ողջ շրջանում «ոչմիթիզականության» քարոզ է արել, որը ընկալելի չէ Տավուշի հարակից 4 շրջանների մասով:
«Եկեղեցին չպետք է զբաղվի պատերազմ բորբոքելով, հանրությանը պառակտելով և վերջում դիակների վրա հոգևոր ծեսեր կատարելով: Ցավոք, այսօր այդ ճանապարհն են որդեգրել՝ հոտի ներկայացուցիչներին տանել մատաղ անելու. «Որևէ մեկը եկեղեցուց կարող է պատասխանել, թե 30 տարվա ձախողված քաղաքականության մեղավորը ո՞վ է, ԼՂ հայաթափման մեղավորը ո՞վ է, որ այդքան սիրում են մատնանշել: Որևէ մեկը կարո՞ղ է ասել, որ Սփյուռքում միլիոնավոր դոլարներով եկեղեցիներ էին կառուցում, չէի՞ն մտածում, որ Արցախը դեռևս վիճելի գոտի է, և շատ հարցեր կան, որ պետք է պատասխաններ ստանան. առնվազն պետք էր վերազինել բանակը, չզիջել Ադրբեջանին»,- շեշտում է նա:
Հարություն Մկրտչյանի կարծիքով՝ եկեղեցին միշտ կանգնած է եղել ինչ-ինչ դավադիր ուժերի կողքին. «Որտե՞ղ էր եկեղեցին, որտե՞ղ էր նորընտիր Գարեգին Բ-ն «Հոկտեմբերի 27»-ին, որտե՞ղ էր Գարեգին Բ-ն Ապրիլի 12-ի դեպքերի ժամանակ, 2008-ի մարտի 1-ի ժամանակ, որտեղ էին այն հազարավոր հոգևորականները արցախյան 44-օրյա պատերազմի ընթացքում, իհարկե, եղել են մարդիկ, որոնք մասնակցել են, և փառք ու պատիվ նրանց, բայց ես մեծամասնության մասին եմ խոսում»:
