Լյովա Եղիազարյանը գրոմ է.
Հիշու՞մ եք,սիրելի արցախցիներ,որ տրտնջում ու բարձրաձայնում էիք,թե հայաստանցիներիս կողմից որոշակի վերաբերմունք է փոխվել Արցախի ու արցախցիների նկատմամբ։
Իհարկե կփոխվեր,երբ կեղծ փաստաթղթերով ղարաբաղցին արհամարելով ու ոտնահարելով հայաստանցու կամքը դարձավ պատուհաս Հայաստանի գլխին,երբ քսան տարի իր <<երկվորյակի>> հետ ասպատակեց Հայաստանը,երբ այստեղ ղարաբաղցիների մոտ քսան տարի խաղ չկար։
Իհարկե կփոխվեր,երբ 2004 թվականի ապրիլի12-ին հայաստանցիներիս խոշտանգում էր ղարաբաղից բերված զինվորը,երբ նույն զինվորը մարտի 1-ին Երևանում էր ու կրակոում էր մեր վրա։
Իհարկե կփոխվեր,երբ քսան տարի ամենահամեղ պատառը ղարաբաղցուն էր,երբ ամենայուղոտ պաշտոնը էլի նրան էր։
Մենք մեծահոգի ենք։Այսքանից հետո մենք նորից ձեզ հետ ենք,մեր բերանից կտրում ձեզ ենք տալիս,որովհետև մենք ձեզ եղբայր ենք համարում;
Հիմա,ձեր երկիրը կապիտուլյացիայի տարած ու պետությունը լուծարած նախագահը,պատգամավորները ու առանձին պաշտոնյաներ,այստեղի տևանշիստական ոհմակի առաջնորդների հովանավորությամբ,ձեզ նորից ներ են քաշում մեզ՝հայաստանցիներիս հետ հակամարտության,փորձելով Հայաստանում իրականացնել հակապետական ու վտանգավոր գործողություններ։
Իհարկե,դա նրանց չի հաջողվի,բայց տրամաբանական կլիներ,որ դուք էլ հանրայնորեն մեղադրեիք այդ հանցագործներին,ձեր խոսքն ասեիք;
Հայաստանցին սպասում է արցախցու արձագանքին։
