Ռուբեն Մեհրաբյանը գրում է.
‼ Ձիպլամածիայի աշխարհի աբսալյուտնի չեմպիոն, նույն ինքը իզյում վ շակալաձե եւ միեւնույն ժամանակ պռաստոյ ձերեվյաննի պարենь ֆիլոս սոկրատը, վերջնականապես պայթեցնելով ինքնաքննադատության ապահովիչները՝ մտքի խրոնիկական փորկապության պայմաններում արձանագրել է լեզվի լուծի մի նոր պարոքսիզմ, համարելով, որ իր «իմաստուն» խորհուրդներին սպասող կա Հայաստանում, ու չեն ուտում, չեն խմում, չեն քնում՝ սպասում են, թե նա ի՞նչ կասի։ Եվ նա մի ուրիշ ձեւի ասա՜ց։ Ասաաա՜ց։
Ի՞նչ է ասում ֆիլոս սոկրատը։ Նա ասում է, թե բա՝ դուք կործանում եք երկիրը «и точка»։ Ըստ այդմ, ըստ ֆիլոս սոկրատի՝ դա տեղի է ունենում, քանզի մենք չենք աճել մինչեւ իր առայժմ անհասանելի ինտելեկտուալ բարձունքների, որպեսզի ընկալենք, թե ի՞նչ պետք է անենք, որ դա տեղի չունենա։
Ու կործանումից խոսում է մեկը, ով որպես էնտուզիաստ ավանակ՝ լծված է մեր պետության նկատմամբ թշնամական գործողությունների ճարտարապետ ռեժիմի սայլին, որը հայկական ուղղությամբ էշ-էշ քարշ տալը էշ-էշ վերցրել է իր վրա։ Ու նրան թվում է, թե գլխի մեջ մի-երկու մոլեկուլ ուղեղանյութ ունեցող մեկը կարող է իրեն գոնե լուրջ ընդունել։
Արա՛, այ մատնաքաշ-ականջ գեղցի համբալ, այ յալանչի, այ կայֆի տոնածառ, դու քեզ հայելու մեջ նայել ե՞ս, այ պառազիտ, այ անտերուդուս չխմազ, այ մասկվաբադի կենցաղային օղռաշ, որ գլուխդ դնեն հերձեն՝ մեջը օդ էլ չեն գտնի, այ լափամանին ղուրբան եղած, բողազի մեռած-չթաղած չուռկա։
Եվ ուրեմն, դու արի մեզ մի ասա, թե մենք ինչ անենք, որ մենք քեզ չասենք, թե դու ուր գնաս, այ անբախտ բեզարած եսիր։
Իրականում, սա այն դասական դեպքն է, երբ չեմ կարող չհիշել երեւանյան կրկեսի լեգենդար տնօրենին․ «Տո անասո՛ւն։ Բա սենց անասունին առաջին պլան կբերե՞ն, արա՛», որ մի հատ էլ «բան ասի», այ ասեմ վրեդ։ Պորտդ կտրել գցել են մավզալեյի դեմը, խաբար չես, գնա ման արի, քանի անտեր շները չեն կերել, այ գյադա и точка։
