Մենք բոլորս սիրում ենք բողոքել կյանքից և հատկապես աշխատանքից:Աշխատանքի վայրում մեզանից յուրաքանչյուրը շաբաթական առնվազն 40 ժամ է ծախսում կամ ավելին: Ցածր աշխատավարձ, իշխանությունների ոչ բավարար պահանջներ, ցնցող աշխատանքային պայմաններ, ընկերոջ հետ զրույցում միշտ դժգոհում ենք:
Սակայն, մեր այսօրվա ցուցակի մասնագիտությունների համեմատ, գրասենյակային աշխատանքները այդքան էլ վատը չեն:Վերջ ի վերջո,ավելի լավ է լսել մի քանի ժամով բանալու թակոց քան ամեն օր վտանգի տակ ընկնելը:
Նրանց պարտականությունների մեջ է մտնում կոյուղի մաքրելը, որի ընթացքում նրանք բնական ալկալիների հետ: Այդ աշխատանքից հետո, բնականաբար, նրանք բուրում են ոչ հովտաշուխանի բույրով:
Այս մասնագիտությունը, առանց փոփոխության, մեզ է հասել միջնադարից: Թունավոր օձերի թույնը այսօր էլ լայն օգտագործում ունի դեղագործության մեջ:
Օձից թույն վերցնողը պետք է նրա բերանին հագցնի թեփուկավոր կտորով պատված բաժակ, որպեսզի նա թողնի իր թույնը: Այս աշխատանքը ամուր նյարդեր ունեցող մարդկանց համար է: Աշխարհում գոյություն ունեն բազմաթիվ հոտագետեր: Ընկերությունը, որը զբաղվում է օծանելիքի արտադրությամբ, ամեն անգամ մտածում և ստեղծում են նոր բույրեր: Այլ ընկերություններում աշխատում են սննդի հոտի կամ էլ մաստակի ազդեցության աստիճանը շնչառական ուղիների վրա: Ավելի վատ է այն մարդկանց համար, որոնք աշխատում են դեզոդորանտի արտադրության ոլորտում: Նրանց աշխատանքը բնութագրում է հետևյալ նկարը:
Մեզ համար <<գերեզմանի ավազակ>> հասկացությունը կապված է միայն ֆիլմերի հետ: Բայց երբևէ Եվրոպայում շատ են եղել նման մասնագետներ: Եկեղեցին արգելում էր աշխատել մահացածի մարմնի հետ, իսկ վիրաբույժին անհրաժեշտ էր փերձել ինչ-որ բանի վրա:
Բայց կարիքից դրդված ի հայտ եկան բազմաթիվ <<մութ անհատներ>>, որոնք թալանում էին թարմ գերեզմաններն ու վաճառում:
Այս մասնագիտությունը շատ պատվաբեր է, բայց շատ վտանգավոր:Դժվար է պատկերացնել, թե որքան դեգուստատորներ են վտանգել իրենց կյանքը, դառնալով թույնի զոհ:Այնուամենայնիվ կան դեգուստատորներ, որոնք կարողացել են հոտով կամ սննդի վատ տեսքով զգուշացնել սննդի թունավոր լինելու մասին:
Նախորդ դարում ծխնելույզը մաքրողները սովորաբար չորսից ութ տարեկան երեխաներ էին:Դժբախտ երեխաները ամբողջ օրը աշխատում էին սարսափելի պայմաններում: Այս մասնագիտության շնորհիվ մարդիկ տեղեկացան քաղցկեղ հիվանդության մասին, որը այլ կերպ անվանում էին «ծխնելույզ մաքրողի քաղցկեղ»: Մաշկը մշտական շփման մեջ էր մրի հետ, որի հետևանքով էլ առաջանում էին խոցեր:Այս երևույթը նույնիսկ ստիպեց բրիտանական իշխանություններին ընդունել այնպիսի օրենք, որը արգելում էր 16 տարեկանից ցածր մարդկանց հավաքագրումը:
