Լևոն Շիրինյանը գրում է.
Ես Բաքու տարվող չինովնիկներից որևէ մեկին չեմ ափսոսում։Ափսոսում եմ, որ նրանք չկանգնեցին Հայաստանի /չունեցած/ ռազմա-դաշտային դատարանի առաջ, հավաքական հայության դատաստանին չենթարկվեցին։Ունեցած տեղեկատվության փոխանցման վրա չեմ ափսոսում, քանզի դրանք չունեն գաղտնի տեղեկատվություն ։Այդ տեղեկատվությունը, պարզվում է, գաղտնիք է եղել մեզ համար, մեր կառավարության համար։Ենթադրում եմ ,որ սրանք Ռուսաստանի գաղտնի ծառայությունների կամ բանակի սպաներ են։Որոնց էլ իրենց իսկական տերը, Պուտինը, որպես կատարյալ պուտինոիդ հակահայ մուտանտների, բիրիկով հանձնում է Բաքվի Սադդամ Հուսեյնին։Իսկ, թե ինչպես են Բաքվի բանտերում բարձրաստիճան ստրուկներին մշակում, լսած կլինեք…
Ես Ալիեւի ոչ ինտելեկտի, ոչ էլ անհատականության մասին չափազանցված պատկերացում չունեմ ։ Ռուսական кгб* ի նույն շներից է, մի քիչ ավել , մի քիչ պակաս։Բայց МГИМО-ի լրտեսական աստիճաններն անցած..
Բայց շատ եմ ափսոսում գեներալ Լևոն Մնացականյանի համար, որին Պաշտպանական Բանակի շտաբում առիթ եմ ունեցել լսելու։ Շատ կուզենայի, որ ինքը մոսկովյան շուն-լրտեսներից չլիներ։
Բայց ես կափսոսայի ամեն մի վայրկյանի կորստի համար, որ մեր թափթփվածությամբ կարող է ունենայինք պետականաշինության անհետաձգելի գործընթացների և արցախահայության շրջանում վհատության տիրակալման պարագայում։
Հայրենակի’ց, շտապիր։Ամեն վայրկյանը գերթանկ է։ Ախոյաններդ, առաջին հերթին Ռուսաստանը, գիշեր- ցերեկ դավեր է նյութում գերազմանի իր ուղևորության երթուղում։
Շտապի’ր, որովհետև Հայաստանի վերակազմության արշալույսը շատ էլ հեռու չէ։
Այդ արշալույսը հնարավորինս մոտեցնել է պետք
Լ. Շ.
