Լյովա Եղիազարյանը գրում է.
Մարդուն, ով գիրք կարդալ չի սիրում, խաչակնքել չի սիրում, կամ չգիտի, զարմանում է, թե ջեմը ոնց են լցնում կոնֆետի մեջ, էլ չեմ ասում «Հայր մեր․․․»-ի մասին, չի կարելի լուրջ ընդունել ու քննարկել նրա ասածները;
Մարդուն, ով իր ուղին սկսեց Հոկտեմբերի 27-ով ու ավարտեց Մարտի 1-ով, ով Մեղրին փորձում էր դարձնել աճուրդի առարկա, ով ծախեց ու թալանեց Հայաստանը, ով սպասարկեց օտար պետության՝ Ռուսաստանի շահերը, չի կարել կարդալ, չի կարելի մեկնաբանել, չի կարելի ներել;