Արմեն Դավթյանը գրում է,
Ասում էիր հոպար, զգում եմ , դու Երեւան ես ապրելու.էս տունը ինձ ա մնալու։ Համաձայն էի ցանկացած առաջարկիդ.հիմա ու հավերժ իմ տանը, քո տանը, մեր տանը ունեցար քո մշտական անկյունը. էլի քո սիրած սպիտակ վարդերով. բայց հիմա լուռ ու անարձագանք-չեմ լսելու «ապրիս հոպարինո»-դ ու չեմ զգալու ջերմ պաչիկդ,,,,
Ախր ինչո՞ւ սենց արեցիր Էլիզիկ ջան…Չգիտեմ, ինձ թվում էր ես պինդ ու հզոր եմ, բայց հիմա անզոր եմ ու թույլ….
Հոգիդ լույսերի մեջ մնա..
