Քրիստինա Վարդանյանը գրում է.
Հայաստանին մշտապես խանդոտ կրեմլը՝ պուծինի դեմքով, հրաման է տվել այստեղի իր գործիքներին՝ քոչարյանին ու սերժին, որ Հայաստանում ինչքան աղբ կա, հավաքեն և հանեն ժողովրդի դեմ։
Հիմա քոչ֊սերժ պայքար է գնում, թե ում աղբը ավելի շատ և ավելի գարշահոտ կլինի։ Սա մի նպատակ է հետապնդում՝ երկրում ստեղծել անկայուն վիճակ և իշխանությանը շեղել արտաքին քաղաքականությունից։ Իրանք մի բան միշտ չեն հասկանում, որ իշխանության բանծիկներին էլ չի, թե իրանք ինչ են փորձում անել։
Իշխանությունը իր օրակարգով առաջ է շարժվում ու Հայաստանի ամենաբարձր կետից թքած ունի այդ աղբի բեմադրած շոուների վրա՝ իր երկրորդ պլանի հրանտիկներով, ինքնակոչ սրբազաններով, մտավորականներով, քաղգործիչներով, փաստաբաններով և տարատետակ մանրոգիներով։
