Ֆեյսբուքյան մի ընկեր ունեմ,Գերմանիայի Ֆրանկֆուրտ քաղաքից,ծնունդով հայ է,անունը Ալիս Սողոմոնյան: Նա բավականին ակտիվ հետևում էր Հայաստանյան իրադարձություններին և կարելի է ասել,որ Սփյուռքում հեղափոխության հիմնական և ինքնակամ քարոզիչներից էր: Այսօր լրիվ պատահաբար տեղական համարից հեռախոսազանգ ստացա:
Տուն տեղ թողել էր եկել էր հայրենիք,որ իր աչքով տեսնի նոր Հայաստանը: Բնականաբար հրավիրեցի ինձ մոտ գրասենյակ, չմերժեց, եկավ:
Էներգիայով լի կին էր,հայրենի հողն էլ ավելի էր ուժ տվել նրան,անընդհատ հարցեր էր տալիս,ամեն մի մանրուքից և համեմատական տանում Գերմանիայի հետ: Աչքերը վառվում էին,բայց սերը և կարոտը հայրենիքի հանդեպ այնուամենայնիվ իր դրոշմը թողել էր նրա աչքերում և նույնիսկ ակնոցները չէին կարողանում թաքցնել դա:
Պարզվեց Ալիսը նաև բարերար է: Նրա հովանավորությամբ ՀՀ ում երեք գիրք էր հրատարակվել ՝ Հովհանես Պապիկյանի հեղինակմամբ ՝ նվիրված մոռացության մատնված Սովետմիության ժամանակ այլախոհ,բանտում սպանված, հաղորդավար Ֆելիքս Պետրոսյանի ստեղծագործություններին:
Հարցին թե ի՞նչու հենց Ֆելիքսի ստեղծագործությունները որոշեց հրապարակել,պատասխանեց շատ կարճ՝ Ֆելիքսի գրվածքներում ազգի մոռացված ոգին է և քանի որ հեղափոխությամբ զարթնեց ազգի ոգին,պետք է կենդանանար նաև Ֆելիքսի գրիչը:
Դատարկ չէր եկել Ալիսը: Բերել էր իր հովանավորությամբ հրատարակված երեք գիրք և մի խնդրանք:
Հուզված էր շատ….. Խնդրում էր,որ Ֆելիքս Պետրոսյանի գրքերը հասցնեմ ՀՀ Վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանին: Գտնում էր,որ դրանք անհրաժեշտ են Վարչապետին: Մի փոքրիկ նվեր էր բերել էր Վարչապետի թիկնազորի պետին՝ Մխիթարին,ասում էր որ երբ նրան տեսնում եմ Վարչապետի կողքին,մի տեսակ հանգիստ է և Վարչապետի և Հայաստանի համար:
Ալիսին մերժելը անհնար էր…. Համաձայնվեցի….. Երբ գնաց ընկա մտքերի մեջ: Իրոք ճիշտ են մեր պապերը՝ ինչ ունենք չենք գնահատում: Գերմանիայում ապրող Ալիսը,լուռ ու մունջ,իր ուժերի չափով աշխատում և օգնում է հայրենիքին,գիրք է հրատարակում,Վարչապետի և երկրի մասին անհանգստանում, հազարավոր կիլոմետր ճանապարհ կտրում,իսկ մեր մեջ դեռ կան մարդիկ,որ սպառնում են հայրենիքին արտագաղթով:
Ի՞նչու է այդպես……..
Արտակ Գալստյան
