«-Աշոտյան-սիկ-տիր, Աշոտյան-սիկ-տիր»,- այս մասին իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է Լևոն Բարսեղյանը:
Մի օր Բրյուսելից օդանավով գալիս եմ Վիեննա, որ գամ Երեւան, նոր ենք նստել, ես խրվել եմ գրքի մեջ, ականջակալներով Փարփլ եմ լսում, մեկ էլ զգում եմ ինչ-որ խառը ռիթմ է մեջը, մի պահ մտածում եմ երեւի համերգային ձայնագրություն է, բայց չէ, հանեցի ականջակալներս, ու մի դղրդոց, ամբողջ օդանավը թնդում է.-Աշոտյան-սիկ-տիր, Աշոտյան-սիկ-տիր…
Տեսնեմ, էս մի քանի եվրոպացիք կապտած նայում են վանկարկող հայերին, սրանք մի մասը խնդալով-հռհռալով, մի մասը ջղայն վանկարկում են… Կողքիս շվեդը, թե.-ի՞նչ է պատահել, ինչ հաշիվ է։-Ասի.-հեչ, տարեդարձ են շնորհավորում…
Բա հո չէի պատմելու սաղ…
