ՏԵ’Ր Ի’Մ, զավակներդ այսօր կանգնած են մեր երկրի կարծյալ սահմանագծին,որը բնավ սահմանը չէ նրա…
Վրեժ ունեն լուծելու նրանք՛ իրենց հայրերի փոխարեն, որ չհաջողեցին:
Պապերի, ապուպապերի փոխարեն, որոնք արձակեցին իրենց շղթայակապ ու անպարագիծ երազները և անդադրում ու անշեջ հուշերի միջոցով, ժառանգեցին իրենց սերն ու կարոտը՝ սեփական երկրի սահմանագծին ու սահմանին նկատմամբ…
ՈՎ ԲԱՐԵԳՈՒԹ ՏԵ’Ր, ամեն օր լսում ես նրանց մայրերի զորակցող օրորոցայինները, ու տեսնում, թե ինչպես են նրանք մայրական կաթի ու արցունքների միջով ՀՈՒ’ՅՍԸ, ՀԱՎԱ’ՏԸ և ՍԵ’ՐԸ փոխանցում իրենց զավակներին..
Ողորմիր նրանց…Թույլ տու’ր, որ ՎՍՏԱՀԵՆ ՔԵԶ, և նրանց բախտն ու ճակատագիրը հանձնեն քո կամքին…ՏՈՒՐ ՈՒԺ, ԶՈՐՈՒԹՅՈՒՆ և ԱՆՀՆԱՐԻՆԸ դարձրու ՀՆԱՐԱՎՈՐ, որ ՀԱ’Յ զինվորն ինքը ճանաչի իր իսկ երկրի ՍԱՀՄԱՆՆ ՈՒ ՍԱՀՄԱՆԱԳԻԾԸ, և ԸՆԾԱՅԻՐ նրան՛ Ի’Ր ԵՐԿՐԻ ՏԵՐԸ ԼԻՆԵԼՈՒ ԱՆՀԱՎԱՆԱԿԱՆ ԻՐՈՂՈՒԹՅՈՒՆԸ…
Փա~ռք Քեզ՛ ԱՄԵՆԱԿԱՐՈՂԻԴ,ՀԱՎԻՏՅԱՆՍ ՀԱՎԻՏԵՆԻՑ Ա Մ Ե~Ն…
