ՀՀ վարչապետ ՆիկոլՓաշինյանն իր ֆեյսբուքյան էջում նոր գրառում է կատարել, որտեղ մասնավորապես ասվում է.
«Արա էս ի՞նչ էր։ Սրանք ընտանիքով կերան երկրի բյուջեն։ Ուտել-պրծնելու վրա են: Հասե՜ք, փրկեք…»
«Աննա Հակոբյանը ամուսնու հետ կրկին մեկնել է», «Փաշինյանի կինը, դուստրը և կնոջ ընկերուհին պետության հաշվին այս անգամ մեկնել են Բելգիա»:
Սրանք վերնագրեր են, որ երեկ հայտնվեցին հայկական լրատվամիջոցներում, որպես շատ սենսացիոն տեղեկատվություն այն մասին, որ ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի՝ Բրյուսել կատարած աշխատանքային այցի ընթացքում նրա հետ Բելգիա են մեկնել նաեւ «վարչապետի կինը՝ Աննա Հակոբյանը եւ դուստրը՝ Մարիամ Փաշինյանը»:
Տեղեկատվությունն իսկապես հետաքրքիր է, հայկական լրատվամիջոցների ուշադրությանը արժանի, եւ նույնիսկ մասամբ ճիշտ, որովհետեւ ես եւ դուստրս՝ Մարիամը, իսկապես մեկնել էինք Բրյուսել, բայց այն, որ ինձ հետ էր նաեւ ինչ-որ ընկերուհի, հայտնի չէր անգամ ինձ:
Ինչպես արդեն ներկայացրել եմ, մարտի չորսի երեկոյան Բրյուսելի փողոցում քայլելիս դեմ դիմաց հանդիպեցինք Հայաստանի պատվիրակության հետ Բելգիա մեկնած հայ լրագրողների խմբին: Հիմա պատկերացնենք, թե որոնք պետք է լինեին լրագրողի գործողությունները, երբ նա պետության ղեկավարի պաշտոնական այցը լուսաբանելու համար գտնվում է Բելգիայի մայրաքաղաքում եւ պատահաբար փողոցում հանդիպում է ղեկավարի տիկնոջն ու դստերը, որոնց այդտեղ գտնվելու մասին ոչինչ հայտնի չէր մինչեւ այդ պահը, իսկ Հայաստանի մամուլի էջերից դեռ չէր իջել նախորդ՝ Շվեյցարիա կատարած այցին տիկնոջ մասնակցության սկանդալը:
Տարբերակ 1
Լրագրողը առաջին վայրկյանների շոկը արագ հաղթահարում է, պայուսակից հանում ֆոտոխցիկը կամ հեռախոսը, պատրաստում է նաեւ ձայնագրիչը (այս երկու գործիքները պետք է լրագրողի հետ լինեն ցանկացած ժամի եւ ցանկացած վայրում), հակառակ մայթով վազելով առաջ է անցնում «թիրախներից», կրկին հայտնվում է նրանց դիմաց, մի քանի անգամ լուսանկարում է, որպեսզի գոնե մեկ որակյալ լուսանկար ունենա, ապա հանդարտ, բարեհամբույր ժպիտով մոտենում է տիկնոջը, մեկնում է նախապես միացրած ձայնագիչը եւ սկսում հարցեր տալ.
Հարց — Բարեւ ձեզ տիկին Հակոբյան, շատ անսպասելի էր, որ ձեզ հանդիպեցինք այստեղ, որովհետեւ պաշտոնական հաղորդագրություն չի եղել այն մասին, որ դուք պետք է ուղեկցեիք ձեր ամուսնուն այս այցի ընթացքում, ինչպե՞ս պատահեց, որ եկաք, ինչ-որ ծրագիր ունե՞ք, որ մեզ հայտնի չէ:
Պատասխան……
Հարց — Տիկին Հակոբյան, բոլորովին վերջերս հայկական լրատվամիջոցները գրում էին, որ դուք ձեր ամուսնու հետ մեկնել եք Շվեյցարիա, ձեզ մեղադրում էին, որ ձեր այցը բյուջեի վրա մի քանի միլիոն դրամ է նստել, բացի այդ գրում էին, որ բրենդային խանութներից մի քանի միլիոն դրամի էլ գնումներ եք կատարել: Ընդամենը շաբաթներ են անցել, եւ դուք հիմա կրկին ուղեկցում եք ձեր ամուսնուն, ինչպե՞ս դա հասկանալ, կարո՞ղ ենք արդյոք մեկնաբանել, որ դուք թքած ունեք, թե ինչ են խոսում ձեր այցերի մասին լրատվամիջոցներում, եւ ձեզ հաշվետու չեք համարում հասարակության եւ ընտրողների առաջ:
Պատասխան…..
Հարց — Իսկ այս անգամ դուք եւ ձեր դուստրը ի՞նչ միջոցներով եք եկել Բելգիա, ինչո՞վ եք զբաղվել այսօր ողջ օրվա ընթացքում, ո՞րն է ձեր այցի նպատակը եւ բյուջեից որքա՞ն գումար է ծախսվել ձեր եւ ձեր դստեր այցի վրա:
Պատասխան….
Հարց — Տիկին Հակոբյան, Ֆրանսիա կատարած այցից հետո, դուք ձեր ֆեյսբուքյան էջում տեղադրեցիք Փարիզում կատարած գնումների նկարները՝ փարատելու համար այն կասկածները, թե շքեղ շոփինգ եք արել այնտեղ: Գուցե այս անգամ մե՞զ հնարավորություն տաք լուսանկարել, թե ինչ եք գնել Բրյուսելում, եթե թաքցնելու բան չունեք եւ մի քանի միլիոնի գնումներ չեք կատարել բրենդային խանութներից, պետք է որ իմ այս առաջարկը ձեզ դուր գա, որովհետեւ հետո ստիպված չեք լինի կրկին ձեր ֆեյսբուքյան էջում անդրադառնալ այս թեմային:
Այս հարցուպատասխանից հետո այդ երեկոյի եւ հաջորդ օրվա ընթացքում մոտենում է հայկական պատվիրակության անդամներին, Բելգիայում հայկական դեսպանության աշխատակիցներին, հյուրանոցի սպասարկող անձնակազմին եւ off-record հարցեր է տալիս Հայաստանի վարչապետի տինոջ եւ դստեր մասին, որոնց արդյունքում իր համար մաքսիմում բացահայտում է նրանց «տեղաշարժը»: Գուցե էլ ավելի սենսացիոն տեղեկություններ է կորզում, եւ արդյունքում ունենում է սենսացիոն լուսանկար, սենսացիոն հարցազրույց, եւ առհասարակ սենսացիոն նյութ:
Տարբերակ 2
Լրագրողը այդպես էլ չի հաղթահարում Բրյուսելի փողոցում վարչապետի տիկնոջն ու դստերը անսպասելի տեսնելու շոկը, իր մյուս լրագրող ընկերների հետ քննարկում է տեսածը, հարցնում է՝ արդյո՞ք իրենք էլ տեսան, թե իրեն թվաց, մի քիչ զրուցում են այդ թեմայով, կարծիքներ են փոխանակում եւ անցնում այլ զրույցների: Ամբողջ օրվա ծանր աշխատանքային օրից հետո վաստակած հագիստն են վայելում:
Բայց լրագրողը նաեւ հասկանում է, որ այն, ինչ ինքը տեսել է, արժեքավոր տեղեկություն է, եւ իր մասնագիտական պարտքն է՝ դա հասանելի դարձնել հայ հանրությանը, բայց ինչպե՞ս վարվել: Եւ ահա նա բացում է ֆեյսբուքը, գտնում է Երեւանում մեկ այլ՝ ընդդիմադիր լրատվամիջոցում աշխատող իր մտերիմ գործընկերներից մեկին եւ նրան գրում.
-Այսիիիիիիիինչ, գիտես ինչ սենսացիա ունեմ քո համար, չես պատկերացնի ինչ եղավ, իրիկունը հյուրանոցից դուրս եկանք, որ գնանք մի տեղ նստենք, մեկ էլ դիմացներս դուրս եկան Աննա Հակոբյանն ու Մարիամ Փաշինյանը: Պատկերացնո՞ւմ ես, էլի եկել են, ամբողջ օրը չէին երեւացել, երեւի ուզում էին թաքուն պահել, բայց բռնվեցին: Ուղղակի, լսի իրար դեմ դուրս եկանք, ես չեմ կարող գրել, ամոթա, բայց ափսոսա, գոնե դուք գրեք, տեսնում ես ինչ բոմբ ինֆո եմ ձեզ տալիս, տես հա, պարտք ես մնում ինձ)))))
-Վայ, լուրջ ե՞ս ասում, ա՜յ քեզ բան, ուրիշ ի՞նչ գիտես, ինչի ա եկել, ինչ էին անում որ, մի երկու բան էլ ասեիր:
-Դե, չգիտեմ, ինչ ասեմ, էդքանը տեսա, խմբագրիդ ասա, ինքը կապեր կունենա, կճշտի:
Ինչ է անում խմբագիրը:
Խմբագիրն իհարկե ուրախ է, որ այդ արժեքավոր տեղեկատվությունն իրենց է հասել, բայց տեղեկատվությունը մեղմ ասած, կիսատ է, լուրը չի կարող մեկ նախադասություն պարունակել, ի վերջո հարցեր են առաջանում, պետք է փորձել այդ հարցերի պատասխանները նույնպես հանրությանը մատուցել: Նա հավանաբար զանգահարում է նախկին իշխանավորներից որեւէ մեկին, հարցնում՝ արդյոք չկա, որեւէ կոնտակտ Բրյուսելում, ումից կարելի է ճշտել, թե ինչ են արել Աննա Հակոբյանն ու Մարիամ Փաշինյանը, ինչու են գնացել եւ այլն: Նախկին իշխանավորը դժվարանում է կոնտակտ տալ, (օբյեկտիվորեն չէր էլ կարող, որովհետեւ որեւէ մեկին մենք չենք հանդիպել, որեւէ մեկի հետ չենք առնչվել), բայց սեփական փորձից վստահ ասում է. «Դե ինչ պետք ա արած լինեն, լավ ման տված կլինեն, ճոխ շոփինգ արած կլինեն, ուրիշ ինչի համար պետք ա հասնեին Բրյուսել»: Խմբագրին սա չի կարող բավարարել, բայց շատ ժամանակ էլ չկա, չէ՞ որ մի քանի լրագրող է նույն բանը տեսել եւ կարող է այդ սենսացիոն լուրը առաջինն այլ լրատվամիջոցում հայտնվել, պետք է շտապել:
Արդյունքում հրապարակված լուրում կարդում ենք. «Բելգիայի հայկական շրջանակների մեր աղբյուրը հայտնում է, որ ամբողջ դիվանագիտական կորպուսը երեկ լծված է եղել Աննա Հակոբյանին և աղջկան՝ Մարիամ Փաշինյանին զվարճացնելու գործին։ Նրանց տարել են ռեստորաններ, բրենդային խանութներ։ Դիվանագետներին հրահանգված է եղել, որ Աննայի և դստեր այցը գաղտնի պահեն, նրանց պահել են Փաշինյանի հետ մեկնած լրագրողների աչքից հեռու։ Սակայն դիվանագետներն անհանգիստ են եղել՝ համայնքի աչքից այցը թաքցնելը չէր հաջողվի»։
Խմբագրի մտահոգությունները տեղին են դուրս գալիս, որովհետեւ րոպեների տարբերությամբ նույն տեղեկատվությունը հրապարակում է նաեւ մեկ այլ լրատվամիջոց, որի խմբագիրն ավելի երիտասարդ է, եւ ավելի հեշտ է ազատություն տալիս երեւակայությանը: Տեղեկատվությունն ավելի սրելու եւ ճոխացնելու համար այս լրատվամիջոցի լուրում հայտնվում է նաեւ Աննա Հակոբյանի ընկերուհին, որը նույնպես պետության հաշվին մեկնել է Բրյուսել:
«Մեր տեղեկություններով՝ Աննա Հակոբյանը, տեսնելով հասարակության լիակատար անտարբերությունը իր շռայլությունների նկատմամբ, որոշել է իրեն չզրկել Բելգիայի Թագավորություն գնալու հաճույքից։ Նա իր հետ տարել է նաև իր դստերը՝ Մարիամ Փաշինյանին և ընկերուհիներից մեկին»,-կարդում ենք այս երկրորդ լրատվամիջոցի հրապարակած նյութում:
Ինչ ենք անում ես ու Մարիամը հայ լրագրողների խմբին Բրյուսելի փողոցում դեմ դիմաց դուրս գալուց հետո:
Ես – Մարիամ, վաղը հայկական լարտավամիջոցներում լուր կհայտնվի, թե ինչ ճոխ շոփինգ ենք մենք արել Բրյուսելում, թե ոնց են մեզ տեսել բրենդային խանութների տասը-տասնհինգ տոպրակ ձեռքներիս (իրականում մեր ձեռքում ունեինք միայն մեկ անձրեւանոց, որովհետեւ Բրյուսելում անձրեւում էր):
Մարիամ — Ու որ մինչեւ ատամները զինված թիկնազորն էլ մեզ ուղեկցում էր, ու ճոխ ռեստորաններ ենք գնացել…
Մի քիչ էլ զարգացրեցինք թեման, ծիծաղեցինք, բայց ես հոգուս խորքում հույս էի փայփայում, որ լրագրողներից մեկը այնուամենայնիվ կկտրի դիմացս: Մի քանի րոպե աչքերով նրան փնտրելուց հետո հույսս կտրեցի, եւ շարունակեցինք մեր ճանապարհը՝ սպասումով, որ հաջորդ օրը սենսացիոն նյութեր կկարդանք մեր այցի մասին:
Հ.Գ. Ես հիմա չեմ պատասխանում ինքս ինձ տված հարցերին, որովհետեւ չեմ կարող ինքս ինձ հետ հարցազրույց անել: Բայց վստահեցնում եմ, որ սիրով կպատասխանեի դրանց, եթե դրանք ինձ ուղղեր որեւէ լրագրող: Վստահեցնում եմ նաեւ, որ իմ պատասխանները կլինեին սպառիչ, ամբողջական, կփարատեին բոլոր մտահոգություններն ու կասկածները, թե ես բյուջեի հաշվին ինձ շռայլություններ եմ թույլ տալիս, կամ առհասարակ մեր ընտանիքում որեւէ մեկը իրեն որեւէ շռայլություն է թույլ տալիս: Բայց սա մի թեմա է, որին դեռ անդրադառնալու առիթ կունենանք:
