«Պերֆեկցիոնիզմը որպես հոգեբանական երևույթ մարդու իդեալականությունից շատ խիստ կախվածություննէ: Այսինքն՝մարդը ձգտումէ լինել միանգամայն կատարյալ և իդեալական, որը երբեմն իրական հնարավորության սահմաններից դուրս է:
Առհասարակ, մարդը կարող է իր գործը կատարել լավ, բայց պերֆեկցիոնիզմի դեպքում անհավանական լավագույնի ձգտումն է, որն իրական կյանքում անհնար է:
Ինչ խոսք, պերֆեկցիոնիզմը հոգեբանորեն շատ ծանր վիճակ է, որովհետև բարձր է ինքնաքննադատությունը, անընդհատ և անվերջ կարող է ինքն իրեն քննադատաբար մոտենալ։
Բոլորիս կյանքում էլ եղել են անհաջող պահեր, բայց այդ անհաջողությունից պետք չէ սրտնեղել ր սկսել այլ մարդկանց վրա բարդել այդ ամենը։Կյանք է ամեն ինչ է հնարավոր է․․․
