Նորություն հայտնած չենք լինի, եթե ասենք, որ պետք է սիրել և գնահատել ծնողներին, ինչպես որ նրանք են լույս աշխրահ գալուց հետո սիրել ու հոգ տարել մեր մասին:
Պետք է անել ամեն հնարավոր բան մեր ծնողների օրը ուրախությամբ լցնելու համար, քանի որ նրանք մեզ կյանք են տվել ու արել են հնարավոր ու անհնարինը մեզ համար:
Երկար խորհելուց հետո մի տղամարդ որոշեց, որ հայրն արդեն ծեր է և բեռ է դարձել իր համար, որքան էլ հեշտ չէր նրա համար այդ որոշումը, որոշեց հոր տանել ծերանոց:
Տուն վերադառնալուց հետո, երեկոյան, երբ ընտանիքը հավաքվել էր ճաշի սեղանի շուրջ, նրա 5-ամյա որդին հարցրեց.
— Հայրիկ, պապիկին ու՞ր ես տարել:
— Ծերանոց, — անտարբեր պատասխանեց հայրը:
— Այնտեղ նրա համար ավելի լավ կլինի՞ :
— Դե, պետք է որ ավելի լավ լինի, որովհետև ծերերի տեղը ծերանոցն է — պատասխանեց հայրը:
5-ամյա տղան գնաց իր սենյակ ու վերադարձավ թուղթ ու գրիչը ձեռքին և ասաց.
— Հայրիկ, ծերանոցի հասցեն ասա գրանցեմ, որ չմոռանամ:
— Որոշել ես պապիկին այցի գնա՞լ:
— Ոչ, հայրիկ, հասցեն պահեմ ինձ մոտ, որ երբ ծերանաս քեզ էլ տանեմ այնտեղ, չէ որ ասում ես ծերերի տեղը ծերանոցում է:
Որդու պատասխանից հետո հայրը քիչ էր մնում ամոթից գետինը մտներ:
Պատմության խրատը՝
«Վարվեք Ձեր ծնողների հետ այնպես, ինչպես որ կցանկանաք վարվեն Ձեզ հետ Ձեր երեխաները»:
