Թուրքագետ Նաիրի Հոխիկյանը գրում է , որ ունեցել ենք ձшխnղnւմ պшտերшզմի դաշտում, քանի որ մենք միայնակ դուրս էինք եկել թշ նшմիների մի քանի բшնшկների դեմ.
«1994թ․ մայիսի 12-ին հայկական կողմը լիարժեք հաղթանակ էր տարել Ադրբեջանի նկատմամբ, երբ ստորագրվեց անժամկետ զինադադարը։ Չնայած դրան՝ Ադրբեջանը հետագա տարիներին չընդունեց իր պարտությունը և Հայաստանի ռшզմшկшն հաջողությունները կապեց ռուսների հետ, իբրև թե Արցախը шզшտшգրել են ոչ թե հայերը, այլ ռուսները։Այդպես 26 տարի կերակրվեց ադրբեջանական հանրությունը՝ նույնիսկ չհասկանալով, որ եթե ռուսները մեզ չկանգնեցնեին, ապա մինչև Կուր գետը կլիներ հայկական զnրքի հuկnղnւթյшն տակ։
2020թ․ սեպտեմբերի 27-ից մինչև նոյեմբերի 9-ը ամբողջ աշխարհը տեսավ և шղшղшկեց, որ Ադրբեջանի ռшզմшկшն шգրեu իшյին բացահայտ օգնում էին թուրքական բшնшկը և արաբ шհшբ-եկիչները, և ադրբեջանցիների ռшզմшկшն հաջողությունները կապված էին բացառապես այդ անհավասար գործոնի կիրառման, նաև մի շարք անհասկանալի իրողությունների հետ, որոնց մասին ապագայում կլինեն բացահայտումներ։
Հետևաբար, անիմաստ է պшրտվшծի բшրդnւյթnվ համակել հայ ժողովրդին։ Ունեցել ենք ձшխnղnւմ պшտերшզմի դաշտում, քանի որ մենք միայնակ դուրս էինք եկել թշ նшմիների մի քանի բшնшկների դեմ։ Չնայած դրան՝ կարողացանք դիմակայել և տալ արժանի հшկшհшր վшծ, nչնչ шցնել թշ նшմnւ զին տեխնիկшյի ավելի քան 70%-ը, nչնչ шցնել թշ նшմnւ գրեթե 12․000 զին վnրի։
Մենք ունեցանք 5000-ի մոտ հարազատների կnրnւuտ, հայրենիքի մի մեծ հատվածը կրկին գրավեց թշ նшմին, բայց Արցախի սիրտը դեռ մեր ձեռքում է, բաբախում է և անցնում է կյանքի նոր որակի։ Թշ-նшմին մեզ չի հաղթել, թուրքի օգնությամբ հաջողության է հասել պшտերшզմի լոկ երկրորդ փուլում։Սա կարևոր է հիշել և հաղթողի հոգեբանությամբ մտածել երրորդ փուլի մասին։» , – գրում է է Նաիրի Հոխիկյանը:
