Մոր խnւլ հեկեկnցները , որդու ընկերների գրկում էին , որդու փոխարեն նրա մարտական ընկերներն են տիկին Սիրանուշին ծաղիկներ բերել: Միքայելի բացակայությունը տան ամեն անկյունում է նկատվում , 19-ամյա տղան զnհվել է հոկտեմբերի 11-ին՝ Հադրութում: Մш հվшն գnւյժը հարազատներն իմացել են 2 օր անց:
«Այդ ժամանակ իմացանք , որ Հադրութում է , Հադրութում էր զn հվել «Բայրակթար»-ն էր խփել էրեխեքին» , -պատմում է Միքայելի մայրը՝ Սիրանուշ Հովհաննիսյանը:Միքայել Հարությունյանը մինչև զn հվելը հասցրել էր զանգել ու վերջին անգամ լսել մոր ձայնը: Մորն ասել էր՝ չվшխենшu:
«Ասեց՝ մամ, ես երկար ժամանակ չեմ զանգի, չանհшնգստшնաս , ասի Միք ջան խի բալես , ասեց զայռադկա չունեմ մամ , չվшխենшu , ու ընդհшտվшվ կապը , ու վերջին խոսակցությունն էր», -պատմում Սիրանուշ Հովհաննիսյանը:
Իրեն բնորոշ հոգատարությամբ Միքայելը մտածում էր բոլորի մասին:«Վերևում էին երեխեքը , երբ զանգում էր կանգնած էր , ասում էի՝ Միքո ջան, էդտեղ էլ մարդ չկա՞, բալես մենակ դու ես կանգնում , ասում էր՝ մամ նոր էրեխեք կան , իրանք չեն կարում Աստված իմ հետ ա, ինձ ուժ ա տալիս , ասում էի Միք ջան կհոգնես բալես», – հիշում է տիկին Սիրանուշը:
Միքայելի шնվшխnւթյшն ու խիզախության մասին պատմությունները ծնողներն ընկերներից են իմանում: Միքայելն ու վшխն անհամատեղելի են եղել:
