«Եղբայրս դեմ է եղել Մեղրին ԼՂ-ի հետ փոխանակելուն, ոչ թե կոմունիկացիային…». Արամ Սարգսյան

1999-ի հոկտեմբերի 26-ին Ալիևն ընդունեց ԱՄՆ պետքարտուղարի տեղակալ Սթրոբ Թելբոթին, Սեստանովիչին, Քավանոյին: Հոկտեմբերի 27-ի առավոտյան Քոչարյանը հեռախոսով զրուցում է Ելցինի հետ: Նույն օրը Երևանում Բաքվից ժամանած ամերիկյան պատվիրակությանն ընդունում է Հայաստանի նախագահը:

Բանակցությունները, որին մասնակցում էին նաև վարչապետ Վազգեն Սարգսյանն ու արտգործնախարար Վարդան Օսկանյանը, շարունակվում են ավելի քան հինգ ժամ: Այդ հանդիպումից անմիջապես հետո վարչապետ Վազգեն Սարգսյանը շտապում է Ազգային ժողով, իսկ Օսկանյանը ամերիկյան պատվիրակությանը ուղեկցում է օդանավակայան: Կարճ ժամանակ անց, երբ Երևանից Մոսկվայով ամերիկյան պատվիրակությունն ուղևորվում էր Անկարա՝ թուրքական իշխանությունների հետ շարունակելու ղարաբաղյան քննարկումները, Հայաստանի Ազգային ժողովում լսվում են կրակոցներ:

Ահա այս զուգադիպումն է պատճառ դարձել պնդելու, որ ահաբեկչությունը կապված էր Ղարաբաղյան կարգավորման հետ: Ավելին` շրջանառվում էին տեսակետներ, թե կարգավորման տարբերակին, որը ենթադրում էր տարածքային փոխանակումներ, առաջին հերթին դեմ էին Վազգեն Սարգսյանն ու Կարեն Դեմիրճյանը:

«Դեպքից մի քանի օր առաջ Կարենը երկու անգամ այդ մասին կիսվել է ինձ և որդուս հետ: Նա ինձ և Ստեփանին ասաց, որ որոշված է Մեղրիով ճանապարհ թողնել: Նա ասաց, որ բոլորը համաձայն են, նույնիսկ ուրախացած են, որովհետև խոստացել են մեծ փողեր, մտածում էին այդ գումարներով Հայաստանը կարգի բերել: Շատ շուտ Վազգենն անցավ Կարենի կողմը, համոզվեց, որ չի կարելի տալ Մեղրին: Նա ասում էր, որ իրեն համոզել չեն կարող, որովհետև Մեղրին տալը Հայաստանի վերջն է»,- ասել է Ռիմա Դեմիրճյանը՝ Կարեն Դեմիրճյանի այրին:

Loading

Մի մոռացեք կիսվել Ձեր ընկերների հետ