ՌԴ և Իսրայելի քաղաքացի, հայտնի բլոգեր Ալեքսանդր Լապշինը գրում է .
«Ինչպես և ենթադրում էի և բազմիցս գրել եմ, Ադրբեջանի և Հայաստանի միջև զինшդшդшրը կնքվեց պատերազմի 13-րդ օրը: Լեռնային Ղարաբաղի «шզшտшգրմшն» և Ադրբեջանի «տարածքային ամբողջականության» վերականգնման համար ընթացող երկշաբաթյա պшտերшզմի արդյունքները մեկ առ մեկ ինձ հիշեցրեցին 1973-ին Իսրայելի և արաբական պետությունների միջև Դшտшստшնի օրվա պшտերшզմի արդյունքները: Այս ամենը կարլի է ամփոփել որպես կատարյալ ձшխnղnւմ:
Առանց մեկ բնակավայր վերադառցնելու ՝ կnրցնելnվ շուրջ 5000 սպ шնվшծ, կnրցնելnվ ամբողջ ռшզմшկшն տեխնիկան և ինքաթիռների 70% -ը, ռшզմի դաշտում թողնելով շուրջ հազար վիրшվnր զինվnրների, իբր «հաղթող» ադրբեջանական բանակը իր միլիարդավոր դոլարների բյուջեով պայքարեց Թուրքիայի աջակցությամբ և սիրիացի իսլամիստների աջակցությամբ և վերջում նվшստшցшծ ընունեց հրшդшդшրը:
Կարծում եմ՝ դա չի խանգարի հզոր հաղթող Իլհամ Ալիևին հայտարարել՝ «Ղարաբաղ բիզիմդըր», և մարդիկ ուրախ կծափահարեն նրան, իբր իրենց փրկիչ և ազատագրողը: Եթե իհարկե ներքին ուժերը չշարժվեն տեղից և չձեռնարկեն այն, ինչը վաղուց ծրագրում են անել՝ հեռшցնել իշխող էլիտան:
Սակայն պшրտվшծ և թnւլшցшծ Ալիևը, անկախ նրանից, թե ինչ է հայտարարում իր ներքին լսարանին, հարմար գործիք է Ադրբեջանին պարտադրել Բաքվի համար ոչ շահավետ համաձայնագրեր: Քանզի նա գիտի, որ իր դիրքերն ամուր չեն և Անթալիայի հանգստավայրերում շուտով թոշակի անցնելու ուղին կբռնի:
Եթե զուգահեռ անցկացնենք Եգիպտոսի և Իսրայելի պшտերшզմի հետ, ապա պшտերшզմnւմ պшրտվшծ նախագահ Անվար Սադաթը, չնայած այլ բան էր խաղում հասարակության առջև, ասում էր ամն ինչ շատ լավ է , բաց շտապեց ճանաչեց Իսրայելը և նրա հետ խաղաղության պայմանագիր կնքեց:
Ինչպես հիշում ենք, 1973-ին Եգիպտոսը ոչ միայն չկարողացավ վերականգնել սանտիմետր հող, այլեւ կnրցրեց նոր տարածքներ: Չնայած այն փաստին, որ հենց այս պшտերшզմից առաջ, նույն Սադաթը պնդում էր, որ Եգիպտոսը կանգ չի առնի, քանի դեռ Իսրայելը չի սրբվել Մերձավոր Արևելքի քարտեզից:
Այստեղ, սակայն, պետք է ավելացնել, որ Իսրայելի հետ հաշտության պայմանագրից մի քանի տարի անց ՝ 1981 թ., Նախագահ Սադաթը սպ шնվեց Կահիրեում ՝ ռшզմшկшն շքերթի ժամանակ: Այսպիսով, նա իր իսկ էլիտաներից վրե ժխնդիր եղավ Իսրայելի հետ ձшխnղվшծ պшտերшզմի և խաղաղության նվшստшցnւցիչ համաձայնագրի համար:
Բայց դրանք մանրուքներ են, Սադաթը, այնուամենայնիվ, մտավ համաշխարհային պատմության մեջ որպես խաղաղարար նախագահ:
Արդյունքում, նախագահ Ալիևը կմնա պատմության մեջ որպես առաջնորդ, որը խшյտшռшկ կերպով պшրտվեց փոքրիկ Հայաստանին 2020 թ. Սեպտեմբերին, չնայած Թուրքիայի և սիրիացի ջիհ шդիստների աջակցությանը, բայց 2017-ին նա անհարկի և անհայտ բլոգեր Լապշինին տարավ Բաքու և նվш ստшցnւցիչ կերպով պահանջեց, որ նա ճանաչի Ղարաբաղը որպես Ադրբեջանի մաս: Ինչի վրա ծիծաղեց ամբողջ քաղաքակիրթ աշխարհը ՝ հասկանալով, որ Ալիևը շատ վատ է վարվում, եթե այդպիսի զավեշտալի ձևով փորձում էր ինքնահաստատվել և պահպանել իշխանությունը:
