ԲՀԿ խմբակցությունը կարծես ինչպես արհեստածին կար էտպես էլ մնաց։
Այս կուսակցությունը բոլորիս շատ հայտնի պաճառներով ասպարեզ եկավ և ինչպես իր նախագահի մտահորիզոնի սահմանափակ տիրույթն էր հուշում, այս ոլորտում որքան չկայացած կար, հավաքեց իր շուրջը և այդպես էլ մնաց կցորդ տվյալ ռեժիմի։
Բայց այս կուսակցության մեջ կա մեկը, ով իր մտածելակերպով հիշեցնում է փողոցում արևածաղիկ չրթող և որքան հեռու թքող՝ այնքան հզոր տեսակին։Այս տեսակը, որ խոսում է ամեն ինչից, բայց ցավոք հասկանում է շատ քիչ բանից, զուրկ է սովորական խոսքի մշակույթից, բայց եթե սա էլ համարենք իր անձնական խնդիրը, կա ավելի գրավիչ բնորոշող գիծ այս անհատին։
Գևորգ Պետրոսյան պատգամավորը շատ նման է մի սուրճի բաժակի շուրջ բամբասող այն կանանց, որոնք եթե թեմա էլ չկա, իրենք իրենց մի թեմա հորինում են, հավատում դրա իրականությանը և սկսում զարգացնել այդ թեման։
Բայց Գևորգ Պետրոսյանն ավելի շատ նման է այն նորահարսին, որ ամեն բանից դժգոհ է, ամեն բան իր համար անընդունելի է, նույնիսկ երկրի ղեկավարի մի փոքր անձնական ունենալու իրավունքը։
Մեկը չկա այս չկայացած տեսակին հարցնի՝ ինչպես է, որ Քոչարյանը առյուծ էր քշում, ձայներդ կտրել, կողքից հով էիք անում․ Արցախի հարցն էր լուծել թե երկրում ամեն բան շատ լավ էր։ Այդ ինչպես եղավ՝ ձի քշելը ամոթ է, առյուծ քշելը՝ ընդունելի և հարգի։ Ռոբերտի հովին աճած, բայց թարս բուսնած այս տեսակը, էտպես էլ չհասկացավ, որ ամեն թեմա չէ, որ իր խելքին հասու է։
Ասա դու գնա մի ռեստորանում երգի , մի թզբեհ գնի ու քո համար ապրի․․․ Փաշինյանի քաղաքականությունը քո ուղեղին հասու չի․․․
