ՍԳԼ Բ/Կ-ի բժիշկ Ռուբեն Ստեփանյանն իր ֆեյսբուքյան էջում անդրադարձել է մի շարք լրատվականների ՝ ամիսներ շարունակ արվող կորոնավիրուսային համավարակի դեմ պայքարի հակաքարոզին և կառավարությանը անհիմն քննադատությանն ու պարզավանքին։
Մասնավորապես նա գրել է․
Մի խումբ մարդիկ և իրենց հովանավորությամբ գործող կազմակերպություններ, լրատվական կայքեր և հեռուստալիքներ, որոնք մի քանի ամիս ապարդյուն աշխատում էին հանրությանը ներկայացնել, թե ինչպես ձախողեց կառավարությունը կովիդի դեմ պայքարը, հետո թե ինչքան վատն են, որովհետև ստիպում են դիմակ դնել, արդյունք չստանալուց հետո սկսել են ավելի կեղտոտ խաղ՝ կովիդից մահացած մարդկանց հարազատներից հարցազրույց են վերցնում կամ տարածում առաջին հայացքից ահասարսուռ, բայց իրականում որևէ տրամաբանական հիմք չունեցող լուրեր։
Աշխատանքի մեխանիզմը հստակ է՝ կպնել ամենացավոտ տեղին, իսկ դա հիմա կովիդից մահացությունն է, ներկայացնել բժիշկներին անտարբեր ու ոչ պրոֆեսիոնալ, սևացնել առողջապահական ամբողջ համակարգը։ Բժիշկների մեծ մասը ոչինչ չի ասելու, իրենք հաշվետու են առաջին հերթին իրենց խղճի առաջ։ Եթե կա չնչին հավանականություն փրկել հիվանդին, ուրեմն օգտագործվելու է ամեն ինչ, արվելու է ամեն բան։
Պետությունը կովիդի բուժման համար ոչինչ չի խնայել։ Իսկ բուժաշխատողները, առանց չափազանցության, գնացել են անձնազոհության, նվիրել ամիսներ իրենց կյանքից՝ հիվանդներին ոտքի կանգնեցնելու համար։ Շատերը չեն տեսել իրենց երեխաներին, ծնողներին։ Եղել է ժամանակահատված, որ տուն են հասել գիշերը 2֊ին ու առավոտ 8֊ին նորից եղել հիվանդանոցում, ուրիշները մի քանի օր մնացել հիվանդանոցում։
Իսկ հիմա, ինչ֊որ սրիկաներ, քաղաքական կեղտոտ նպատակներով սևացնում են էդ մարդկանց անունները, արժեզրկում կատարած աշխատանքը։ Բացի սեփական կյանքի և հարազատների բարօրության մասին մտածելուց, քանի՞ անգամ եք գլուխը բարձին դնելուց մտածել անծանոթ մարդու մասին, իր առողջության և ապրելու մասին։ Տարբերությունը հսկայական է, դուք մտածում եք թե ում սևացնեք, իրենք՝ թե ինչպես կյանքեր փրկեն։ Ամիսներ շարունակ խոսվում է այն մասին, որ ռեանիմացիոն բաժանմունք հասած հիվանդների համար անչափ դժվար է բուժումը։
Եթե ձեր համար դժվար է կրել մի հատ դիմակ, պատկերացրեք ինչքան դժվար է CPAP դիմակով հիվանդին։ Այն պետք է դեմքին լինի կպած այնքան ամուր, որ բարձր օդի հոսքի ժամանակ կորուստ չլինի։ Ու երբ լրատվամիջոցներով տարածվում է հիվանդների դեմքին կապտուկներ, վերքեր լինելու մասին լուրեր, օգտագործվում դա բժիշկներին սևացնելու համար, ուրեմն վստահ կարող եք թքել էդ լրագրողի երեսին։ Ինքը չի փորձել հասկանալ, թե ինչու են առաջացել էդ վերքերը։
Իսկ բժշկին ամենաքիչը հետաքրքրում է հիվանդի դեմքին հետագայում սպի լինելը։ Ալտերնատիվ չկա՝ դիմակի դնելուց կախված է հիվանդի ապրելը։ Խոսվում է անտարբերության մատնելու մասին։ Երևի դժվար չէ կռահել, որ ապարատին միացած ոչ մի հիվանդ չի կարող գնալ զուգարան։ Հիմա պարզ հարց՝ քանի՞ մահացած է եղել կեղտի մեջ կորած։ Նույնչափ դժվար չէ նաև կռահել, թե ինչքան աշխատանք է տանում բուժ անձնակազմը, որ հիվանդները լինեն մաքուր ու խնամված։ Պատկերացրեք ձեզ էդ մարդկանց փոխարեն։ Պատրաստ ե՞ք կատարել նույն աշխատանքը։ Իսկ քննադատե՞լ։
